A Plague Tale: Innocence Review

Në një industri që ka si qëllim vetëm të fitoje, Focus Home Interactive konsiderohet si një kompani e mire. Jemi në mes të 2019s dhe pak a shumë kemi pare me dhjetëra multiplayers që tentojnë të çajnë tregun, vetëm për të përfunduar në harresë muaj më vonë. Nga ana tjetër kompania franceze ka testuar ujërat njëherë me World War Z, por nuk ka harruar atë që e ka bërë të lulëzojë që në fillim, lojërat single-player.

Këtë rradhë, skuadra e Focus Home Interactive, Asobo Studio iu sjell lojtarëve A Plague Tale: Innocence dhe siç mund të kuptohet edhe nga emri, loja udhëton në pikat më të errëta të historisë së njerëzimit në një mënyre shumë unike. Kjo është një lojë që shkon në nivelin e AAA, por pa buxhetin e kërkuar të tyre.

A Plague Tale: Innocence është një udhëtim me fillimin, zhvillimin dhe mbylljen e tij. Është për lojtarët që nuk janë duke kërkuar për orë të tëra bredhje të kotë, por për ata që duan të përjetojnë një skenar të mirëstrukturuar teksa e luajnë. Është për lojtarët që duan të udhëtojnë për disa orë pa u shqetësuar për kalimin e niveleve.

Asobo Studio na kujton se edhe gjërat e thjeshta kanë bukurinë e tyre. Fillon nga pika A për të na çuar në pikën B dhe kurrë nuk dështon të mos e realizojë këtë qëllim ose më e rëndësishmja, kurrë nuk harron identitetin e lojës. Nuk të ngatërron, nuk të lodh dhe nuk bëhet e mërzitshme. Studioja franceze kishte një vizion dhe e solli në ekran, por mos u shqetësoni, A Plague Tale: Innocence mund të jetë e thjeshtë, por nuk është e monotone.

Në qendër të historisë ndodhen dy vëllezër, Amicia dhe Hugo De Rune, në përpjekie për të mbijetuar në Francën e shekullit të 14, që në atë kohë ndodhej në luftën qindravjeçare me Anglinë. Pikërisht periudha kur në Europë ra murtaja. Dy protagonistët janë të detyruar të largohen nga shtëpia pasi Inkuizicioni vihet në kërkim të Hugo, i cili që kur ka lindur ka vuajtur nga një sëmundje misterioze. Përgjatë udhëtimit të tyre dy vëllezërit do të hasen me shumë peripeci, ndërkohë që përhapja e murtajës është gjithandej si rrezik, pasi rrugët janë të mbushura me minj të infektuar.

Pa dyshim që pika më e lartë e A Plague Tale: Innocence është historia që loja tregon. Ka kaq shumë gjëra që mund të bësh në këtë sfond. Mënyra se si ajo është sjellë, tematikat që trajton, protagonsitët, peizazhet dhe pozita historike në të cilën zhvillohen këto elemente e bën rrjedhën e historisë ideale. Asobo Studio e dinte se kur supozohet të mbyllej Aventura, e dinte që një open-world ishte jo vetëm e panevojshme, por gjithashtu e dëmshme për historinë e lojës.

Përkundrazi, studioja vazhdimisht shton në aspekte të ndryshme të lojës A Plague Tale: Innocence, duke lëvizur kështu në një mënyrë më metodologjike. Mori element nga zhanra të ndryshëm dhe i bashkoi ato një një histori 12 orëshe me 17 kapituj, duke mos e bërë kot lojën e komplikuar. Në sfond gjendet një aventurë e bazuar në dashurinë vllazërore, që gjatë rrugës haset me terrorin, agoninë, misterin dhe të mbinatyrshmen. E gjitha kjo e bërë në një mënyrë që duket natyrale.

Në fakt A Plague Tale: Innocence nuk bën ndonjë gjë super origjinale, por atë që e bën e bën siç duhet. Protagonistët janë të dashur me njëri-tjetrin dhe është pikërisht ndërveprimi që ata kanë, një nga pjesët më të bukura të lojës.

Në të njejtën kohë, personazhe të tjera hasen rrugës që janë po aq interesante dhe kontribojnë në eksperiencën e lojës, duke na ndihmuar të bëjmë gjëra që Amicia dhe Hugo nuk munden(si të hapin dyer të kyçura përshembull). Pjesa tjetër pastaj është që këto personazhe mund të jenë njerëz ose jo.

Minjtë janë kërcënim i vazhdueshëm, një force e natyrës që shkakton terror dhe ankth. Sa here që ata shfaqen disa nota ngjethëse violine bëjnë paralajmërimin. Ekzistenca e tyre e ka çuar botën në ekstrem dhe në këtë rast, pjesë e botës janë dhe heronjtë tanë. Ata shpesh do të duhen të përballen edhe me forcat njerëzore që do të paraqesin rrezik për ta, në këtë rast Inkuizicioni.

Kur themi horror, nuk i referohemi vetëm fatkeqësive që kanë ndodhur në atë kohë, si përshembull izolimi dhe djegia e viktimave të infektuara, por gjithashtu gjërave që Amicia është e detyruar të bëjë. Protagonistja adoleshente nuk është ndonjë heroine si Lara Croft, por gjithashtu ajo nuk është e pashpresë ose e pambrojtur. Përgjatë lojës, Amicia do e mbrojë Hugon me çdo kusht, edhe nëse do i duhet ta vrasë që ta arrijë këtë.

E kemi përmendur këtë deri tani, por Asobo Studio ka bërë një punë fantastike dhe Amicia është një nga provat. Nga të gjithë heronjtë, motra e madhe e Hugo është shumë e arrirë. Hera e pare që ajo do të detyrohet të vrasë është një moment gravitacional për lojën dhe çdo vdekje pas të pares, do të vazhdojë ta përndjekë. Është një lloj evolucioni që ndodh në mënyrë realiste dhe të natyrshme.

E gjithë bota e A Plague Tale: Innocence evoluon në një mënyrë të natyrshme. Në fillim të historisë, përhapja e murtajës sa ka filluar dhe teksa koha kalon mund të shohim se si çdo gjë do të ndryshojë. Kampet janë transformuar në varreza masive dhe qytetarët nga dëshpërimi i madh po i kundërvihen njëri-tjetrit. Historia vërtet mund të zhvillohet rreth dy protagonistëve, por në narrativën e saj çdo gjë kontribon në të paturit një eksperiencë më panoramike.

Po flasim pra për një skenar gati perfekt. Kemi protagonsitët, vazhdimësinë, një ritëm të mirë zhvillimi dhe një botë që qëndron si një sfond që ndonjëherë mund të ndjehet më prezent se shumica e elementëve të tjera. Është një eksperiencë 12 orëshe e strukturuar në mënyrën më të mire të mundshme, që shkakton frikë, ankth, shpresë dhe një spektër të tërë ndjenjash.

Çdo kapitull ka pengesat e tij. Përmes ushtarëve që duan të vrasin ose pazllave enigmatike, thjeshtësia ruhet pa u bërë monotone loja. A Plague Tale: Innocence e rrit vështirësinë më shumë drejt fundit dhe aty fillojnë dhe shfaqen edhe elemente të reja të gameplay-it.

Arma juaj e vetme është një llastik që ka Amicia. Atë mund ta përdorni për të hedhur gurë, për të vënë poshtë armiqtë me goditje në kokë etj. Mund të ndizni edhe zjarre me të ose të vrisni minjtë, por gjithashtu është edhe opsioni i përmbajtieve acide, për të shkatërruar mburojat e armiqve ose gjëra të tjera edhe më të çuditshme që do ti shihni vetë gjatë lojës.

Duhet ta pranojmë që në botën e videolojërave llastiku nuk është shumë i përhapur, mbi të gjitha si një armë kyçe, por gjithsesi në këtë rast është një ndryshim i këndshëm nga lojërat e tjera. Në të njejtën kohë ekziston edhe mundësia për ta përmirësuar atë. Sa here që Amicia gjen një punishte, mund të marrë të gjitha materialet prej saj.

Fshehja në lojë mund të themi se qëndron në linjat e elementares. Praktikisht fshihuni pas pengesave, hidhni objekte në drejtimin e gabuar për të krijuar shpërqëndrime ndaj armiqve dhe gjithashtu mund ti thoni Hugo dhe njerëzve të tjerë të qëndrojnë në një vend ose t’ju ndjekin nëse keni ndonjë plan në mendje. Lëvizja e Hugos është plotësisht në harmoni me Amicia, duke qenë se në shumicën e rasteve janë dhe të kapur për dore.

Pastaj kemi pazllat, që gjithmonë janë të veçanta dhe të këndshme. Në dallim nga të fshehurit, këtu nuk do të lodheni kurrë, pasi gjithmonë janë situata të shkurtra dhe inteligjente. Nuk ka asgjë shumë kërkuese. Shumica e pazllave janë për minjtë dhe frikën që ata kanë ndaj dritës, ndaj përdorni çdo burim drite që iu ofrohet.

Siç thamë dhe në fillim A Plague Tale: Innocence arrin në nivelin e lojërave AAA pa buxhetin që iu nevojitet atyre. Pavarësisht të metave që mund të ketë, ky krijim i Asobo Studio është mbreslënës. Efektet zanore dhe dublimet janë të arrira, mbi të gjitha në theksin e lehtë francez që i shtohet anglishtes së lojës.

Universi i krijuar nga Asobo Studio është magjik. Kompania franzece ka menaxhuar në një mënyrë shumë inteligjente ato informacione që ne dinim rreth kohës, duke krijuar një produkt shumë fluid që arrin të prekë psikologjinë e lojtarëve. Çdo hapësirë është krijuar në një mënyrë kaq të kujdesshme sa që mund të themi me siguri A Plague Tale: Innocence ka një nga botët më të bukura dhe mbreslënëse që kemi pare në një lojë AAA.

Në fakt e gjithë loja në vetëvete ka vetëm dy mangësi që mund ta përjashtojnë nga kategoria e AAA, kryesisht për imperfeksionet që mund të dallohen në lëvizjen e personazheve, që ndonjëherë ndjehet pak si e ngurtë. Teksturat e mjedisit dhe rrobat e protagonsitëve janë shumë mire, por nuk mund të themi të njejtën gjë për personazhet e tjera.

Nga ana analitike pastaj, për konsolat PS4 dhe Xbox One kemi 1080p ndërta në PS4 Pro dhe Xbox One X kemi 4K. Të gjitha platformat kanë si target 30 fps dhe në PlayStation 4, ku u bë testimi i lojës, loja nuk shfaqi probleme.

Duhet të përmendim pak edhe kolonën zanore të lojës, ku meritat i shkojnë Oliver Deriviere. Tingujt e kompozitorit të talentuar i janë përshtatur më së mire Francës vajtuese të shekullit të 14 dhe dy protagonistëve tanë. Notat e violinës janë kaq të lidhura me atë që po ndodh në ekran, sa mund të themi me plot gojën se pa to A Plague Tale: Innocence nuk do të ishte e njejta.

Konkluzion

Ndërkohë që industria e gaming po has vështirësi në ndjekien e trendeve të kohës, Asobo Studios na sjell ne A Plague Tale: Innocence, një eksperiencë single-player që të mbërthen me thjeshtësinë e saj. Këtu nuk kemi të bëjmë me një botë të ekzagjeruar që në tentative për të lënë mbresa, bëhet monotone dhe pa jetë. Nuk kemi manipulime të panevojshme. Është një lojë që fillon në një pike dhe na çon te tjetra në një mënyre të pastër, të qartë dhe lineare, pa e humbur qëllimin e saj rrugës.

A Plague Tale: Innocence nuk ka shumë mundësi që të riluhet, nuk ka multiplayer ose armatime mbreslënëse, jo. Në fakt gameplay ndonjëherë është shumë I thjeshtë, por gjithsesi loja menaxhon të gjejë vlerat e saj në aventurën e bukur dhe tmerruese që po tregon. Në fund të ditës kjo lojë është udhëtimi emocionues që po i mungonte kësaj industrie për vitin 2019.