CREED: Rise to Glory Review

Boksi duket si një alternativë e shkëlqyer për të eksploruar me virtual reality. Natyrat praktike të mekanizmave duken mjaft të arrira dhe relativisht kemi patur pak lojëra boksi në PlayStation VR. Të gjitha këto e bëjnë CREED Rise to Glory të spikasë më shumë se kapaciteti i tij normal.

CREED, është i lidhur me seritë e Rocky-t dhe ndonëse duket se ndjek idenë kryesore të filmit të parë, përgjatë lojës zhvillohet një linjë jo dhe aq e drejtpërdrejtë. Ju do të luani në personazhin e Adonis Creed, djali i Apollo Creed (në filma i portretizuar nga Michael B. Jordan) në rrugëtimin e tij për të fituar brezin e kampionit. Tregimi përfshin shtatë përballje dhe disa mini-lojëra, që nuk do t’iu marrin më shumë se dy orë. Linja e historisë është thuajse jo ekzistente, pa doza dramatike ose përgatitje për ndeshjet që do të vijojnë. Loja funksionon në mënyrë identike me luftimet në ring, me rezultate të ngjashme dhe elementë që ju bëjnë të mendoni se është një ndeshje e vërtetë. Pjesa tjetër e luftimeve ju vendos kundër të dy luftëtarëve që janë shfaqur në filmat CREED dhe disa të tjerë që nuk janë dukur, teksa ju strategjikisht çani rrugën tuaj drejt majës.

Gameplay është mjaft i kënaqshëm në fazat e para. Gjithsesi loja e gjen veten në një situatë paradoksale, në të cilën rangu më i ulët i vështirësisë ofron më shumë argëtim se rangjet më të larta. Për cdo goditje ju avanconi më tej. Më pas ktheheni në pozicion bllokimi dhe në fund grushtoni rrugën drejt fundit të ndeshjes. Nga ana tjetër e medaljes, me rritjen e vështirësive ofrohen ndeshje më të larmishme, por ‘PlayStation Move’ nuk është aq preçiz sa ta mundësojë plotësisht funksionalitetin e saj.

Duke qenë se duhet të mbroni vazhdimisht kokën me dorezat, ‘Move controllers’ do të jenë vazhdimisht sipër kokës tuaj. Rrjedhimisht ‘PS Camera’ do të humbë idenë e vendndodhjes së tyre. Prandaj sa herë që do t’iu duhet të bëni sekuenca të përpunuara ose të bllokoni një goditje, do të jetë shumë e vështirë që veprimi juaj të gjurmohet me sukses nga kontrolleri. Kjo është kryesisht bezdisëse në minigames ku kërkohet të godisni një shenjestër vazhdimisht, pasi ‘track’-eri has vështirësi në lëvizjet para-mbrapa të krahut tuaj. Minigames-at vetë, ndonëse të thjeshta, janë mjaft zbavitëse. Disa prej tyre ofrojnë gameplay tërheqës, duke shtuar kështu eksperiencën e lojtarit.

Minigames-at janë të inkorporuara dhe në idenë e serive të filmave, me kolonën zanore të Rocky-t në sfond. Për fat të keq, përveç asaj kënge, duket se ka vetëm një këngë tjetër të shkëputur nga filmi i parë i Creed (një variant tjetër i këngës kryesore të Rocky-t). Sado që muzika është mjaft motivuese, bëhet pak monotone pasi e dëgjon aq shpesh. E njëjta gjë vlen edhe për dialogun në lojë. Përvec rreshtave të marra drejtpërsëdrejti nga audioja e Creed për Adonis, ka shumë pak varietet. Rocky, i Sylvester Stallone është një imitim i admirueshëm, por pjesa tjetër e personazheve jo dhe aq. Sidomos arbitri, i cili ka vetëm një fjali përgjatë dialogut dhe thotë çdo herë të njejtën gjë me të njëjtin intonacion, timbër dhe amplitudë.

Nga ana vizuale loja është e denjë. Modelet e personazheve duken mjaft mirë dhe ringu gjithashtu, por animimet të çojnë një hap prapa. Është komike të mendosh se si mund të duken lojtarët teksa e luajnë këtë lojë. Metoda online është mjaft e përhapur për momentin, por si të gjitha lojërat VR, mbështetja në një online community ka risqet e veta. Përmes ‘online mode’ dhe ‘Free Play mode’, ju mund të viheni në vendin e Rocky Balboa dhe kjo padyshim që është një gjetje e këndshme.

Konkluzioni

CREED: Rise to Glory mund të jetë zbavitëse, por pamundësia e ‘PS Move’ për të ndjekur gjërat siç duhet e bën të vështirë ta quash këtë një lojë “të mirë”. Historia e zbehtë dhe disa të meta të tjera e dëmtojnë eksperiencën që kjo lojë mund të ofrojë. Nuk po themi që është katastrofike, i ka të mirat e veta, thjesht nuk ia vlen barra qeranë. Mbi të gjitha kur “qeraja” është 24.99$ .