PC PS4 Reviews Xbox One

Mafia: Definitive Edition Review

Mbështesni GameON Albania duke përdorur kodin support-a-creator: GAMEONALBANIA
Po kerkoni për diamante në Free Fire Falas?! Klikoni këtu për të marrë pjesë në Giveaway për Free Fire Diamonds

Vrasja, grabitja, krimi dhe tradhtia janë kombinimi i duhur i fjalëve me të cilat mund ta përshkruajmë serinë e lojërave Mafia. Mafia 1 është një prej lojërave të cilat akoma sot edhe kësaj dite kujtohet dhe na sjell nostalgji. Fatkeqësisht teknologjia dhe limitimet e kohës i detyruan krijuesit të fokusoheshin më së shumti në historinë e lojës dhe jo në pjesën vizuale ose mekanikat e saj.

Për një lojë 18 vjeçare si Mafia është e pamundur ta përmirësosh dhe e vetmja zgjidhje është ta rindërtosh atë që nga fillimi. Ky rindërtim i ka dhënë mundësi Hangar 13 të rregullojë disa nga gabimet që ishin kryer dhe gjithashtu të sjellë shumë veçori të cilat kompania zhvilluese e asaj kohe nuk mundej ti sillte shumë vite më parë. Mafia: Definitive Edition është e ngjashme në pamje të parë me Grand Theft Auto ose Saint Row por pasi e luan kupton se është një lojë komplet ndryshe dhe do t’iu duket sikur po e luani për herë të parë.

Gjithçka është bërë remake nga fillimi. Në lojë do të gjeni botën dhe shumë personazhe të rindërtuar në mënyrën më të mirë të mundshme të cilët edhe pse mund të jenë ndryshe përsëri të japin një ndjesi familjare. Bota dhe karakteret janë ndërtuar në mënyrë që ti përshtatet viteve 30’. Edhe pse fansat mund të mbajnë mend misione dhe skena nga loja origjinale, Mafia: Definitive Edition do t’iu bëj të shkelni në një territor të panjohur.

mafia

Historia flet për Tommy Angelo, një pjesëtar i Mafias së viteve 30’ i cili i tregon një detektivi irlandez historinë e tij sesi ai u përfshi në botën e krimit. Një njeri i cili përpiqet të nxjerr të ardhura për të jetuar pas krizës së viteve 30’ duke bërë një punë të ndershme si taksist e gjen veten rastësisht një natë duke shpëtuar Paulie dhe Sam të cilët po ndiqen nga një bandë rivale mafioze. Disa ditë më vonë pasi i ka shpëtuar ata, i detyruar nga rrethanat, atij i duhet të rikthehet përsëri tek ta dhe kësaj here të punojë me Sam dhe Paulie të cilët ai i shpëtoi.

Historia dhe karakteret e lojës janë ato çfarë e bëjnë këtë lojë të shkëlqejë. Dialogët janë rishkruar dhe Cast-i i lojës ka ndryshuar komplet me aktor të rinj ndryshe nga origjinali. Aktorët e rinj na japin një ndjesi tjetër si për shembull tek Tommy Angelo i cili na jep ndjesinë e Vito nga Mafia 2. Skenat kanë ndryshuar gjithashtu. Qyteti i Lost Heaven i cili është inspiruar nga Chigaco është prezantuar në mënyrën më të mirë të mundshme. Ndërtesat, rrugët dhe ndriçimi na japin një ndjesi të veçantë sikur jemi me të vërtetë në një botë të viteve 30’. Por ndjesinë më speciale mund të merrni gjatë natës dhe sidomos gjatë netëve me shi me vetëtima të kombinuara me mungesën e makinave dhe zbrazëtinë që iu rrethon.

Zërat dhe zhurmat janë përmirësuar ndjeshëm duke na dhënë një ndjesi më reale kur i dëgjojmë duke filluar që prej zhurmave të ndryshme kur ecim dhe deri tek momentet e përballjeve me armë. Muzika ka ndryshuar komplet. Muzika origjinale e lojës ka qënë e mrekullueshme por është zëvendësuar me muzikë orkestrale e cila është e mirë por nuk të jep të njëjtin impakt. Gjatë misioneve të ndryshme, radio iu ofron disa rryma të ndryshme të muzikës së asaj kohe por ajo që na pëlqeu më së shumti ishte muzika jazz e cila kombinohej shumë mirë me ngjarjet në shumicën e rasteve.

Historia kryesore është e ndarë në 20 kapituj me misione të ndryshme të cilat janë pothuajse të njëjta dhe identike me lojën origjinale por me disa ndryshime në strukturat e atyre. Disa janë zgjatur kurse disa janë rikrijuar njësoj si në lojën origjinale. Gjatë një mision ju do të sulmoheni nga policët të cilët do iu sulmojnë kur ju jeni në një fermë. Në Mafia 1 do t’iu duhej të përparonin ngadalë ngadalë kurse në Mafia: Definitive Edition do të përballeni me disa valë kundërshtarësh. Një ndryshim i vogël është se gjatë largimit nga ferma do t’iu duhet të gjuani një makinë policie. Ndryshime të vogla si këto kanë ndodhur në pothuajse çdo mision.

Driving duket pak çuditshëm në fillim pasi loja është përshtatur me makinat e viteve 1930 të cilat mezi e arrijnë ndonjëherë 60 km/h. Driving është përmirësuar goxha dhe do t’iu duhet pak kohë sa të mësoheni me të. Gjithashtu është shtuar opsioni “ram” i cili iu ndihmon të përplasni makinat që iu kanë zënë rrugën nëpër misione të ndryshme. Për fansat e lojës origjinale, policët mund t’iu ndjekin dhe t’iu gjobisin nëse kaloni shpejtësinë e lejuar. Për të mos iu lejuar ta bëni ketë gjë do të keni një buton i cili do t’iu limitojë shpejtësinë tuaj. Gjithashtu makinat mund të shpërthejnë nëse goditen nga plumbat ndryshe nga Mafia i vitit 2002.

Për shkak se gjatë shumicës së kohës do t’iu duhet të ngisni një makinë (pasi në fund të fundit detyra juaj kryesore në këtë bandë mafioze është të jeni shoferi i tyre), Hangar 13 iu ka ofruar një opsion i cili iu lejon ta bëni skip pjesën e driving vetëm kur do t’iu duhet të shkoni në vendet ku fillon misioni.

Sistemi i combat ka ndryshuar shumë kësaj here dhe është shumë më ndryshe se ai i lojës origjinale. Kësaj here është më i ngjashëm me Mafia 3 dhe 2 pasi ju mund të zini një pozicion dhe të gjuani prej atij vendi. A.I. e kundërshtarëve është përmirësuar goxha dhe tashmë ju mund të kundërsulmoni gjatë një dyluftimi. Stealth është përmirësuar goxha dhe iu lejon të hyni nëpër vende të ndryshme pa u dalluar nga askush.

Disa nga problemet që hasëm gjatë combat ishte shënjestra e cila në vend të një shënjestre tradicionale ishte zëvendësuar me një rreth që shumicën e rasteve na ulte shumë saktësinë kur gjuanim dhe na detyronte të gjuanim disa herë për të goditur në shenjë një person.

Vendodhjet në hartë kanë ndryshuar duke e përshtatur Lost Heaven si një pjesë e Çikago në vend të New York ku loja origjinale e kishte pozicionuar në fillim. Harta gjithashtu ka ndryshuar për të shfaqur më mirë pjesën veriore të qytetit. Është një ndryshim i vogël por i rëndësishëm. Aktorët kanë një theks më të afërt me atë të Çikagos sesa të New York.

Gjatë misioneve do të gjeni collectibles të ndryshme të cilat mund të jenë gazeta, foto të personazheve nga seria e Mafia dhe shumë gjëra të tjera. Edhe pse mund të duket si një ndryshim i vogël kjo gjë mund t’i nxis lojtarët për t’i mbledhur të gjitha në mënyrë që të fitojnë trophies ose achievements.

Gjithashtu gjatë lojës do të gjeni Easter Eggs nga më të ndryshmit të fshehur nëpër qytet. Nëpër collectibles nuk do të gjeni vetëm personazhe nga Mafia 2 si Frank Vinci ose Leo Gallente por edhe referenca të Empire Bay ose New Bordeux nga Mafia 3.

Pas përfundimit të historisë kryesore, do të keni mundësinë të zgjidhni opsionin Free Ride që iu lejon të eksploroni hartën dhe të zgjidhni motin. Fatkeqësisht Mafia: Definitive Edition nuk iu ofron asgjë më shumë përveç mbledhjes së collectibles si revista dhe karta të ndryshme ose makina të fshehura në vende të ndryshme të lost heaven.

Gjatë lojës hasëm bugs të ndryshëm si makina të cilat përplaseshin dhe zhdukeshin ose kur arritëm në një mision, Sam ngeci në një vend pasi kishim parkuar makinën pakëz gabim. Por që nuk ka asnjë arsye për t’u merakosur pasi këto probleme nuk do t’iu bezdisin gjatë lojës dhe do të rregullohen në patch e ardhshme.

Për ta përmbledhur mund të themi që kompania zhvilluese ka kryer një punë të shkëlqyer në ketë remake dhe nuk mund t’ia heqim meritat. Hangar 13 i ka qëndruar besnik lojës origjinale por përsëri duke bërë shumë ndryshme dhe përmirësuar lojën në shumë aspekte të saj. Edhe pse historia mund të jetë një histori tipike klishe krimi dhe mafie, mënyra se si ajo tregohet dhe realizohet iu bën që ta shijoni atë deri në fund. Atmosfera, skenat e realizuara në mënyrë të përkryer, zërat e personazheve të përshtatur shumë mirë tek secili prej tyre dhe përmirësimi i madh vizual nuk lë vend për zhgënjim tek kjo lojë.