Seria Doom ka ndihmuar në kthimin e zhanrit first-person shooter në gjigandin që është sot, por pavarësisht se është një nga lojërat më të rëndësishme në historinë e gaming, për një periudhë të gjatë ajo ishte në gjumë. Pati një pushim 12 vjeçar ndërmjet lançimit të Doom 3 në 2004 dhe Doom 2016 nga id Software, me serinë që kaloi një krizë identiteti dhe çdo përpjekje për ta ringjallur atë ngecte në fazën e zhvillimit. Fatmirësisht, me rinisjen e serisë Doom dhe lançimin e Doom Eternal, është fare e qartë se seria është rikthyer në rrugën e duhur dhe jo vetëm kaq, por është më e mirë se më parë.
Doom Eternal është pasardhësja direkte e Doom të 2016, duke ruajtur stilin grafik dhe mekanikat e gameplay të lojës fillestare, por duke çuar çdo gjë një nivel më tej. Doom Eternal sjell luftime shumë më agresive dhe të shpejta se pasardhësja, duke vënë përpara lojtarëve një numër shumë të madh demonash dhe duke mos i lënë atyre aspak kohë për të marrë frymë. Lojtarët nuk mund të presin asnjë sekondë kur luftojnë me demonat e Doom Eternal. Rezultati i kësaj është një lojë e cila nuk ka asnjë problem me shpejtësinë e saj dhe është argëtuese nga fillimi deri në fund.
Luftimet janë ylli i shfaqjes në Doom Eternal, me lojtarët që kanë mundësi të përdorin një arsenal shumë të madh armësh vrastare për të mposhtur turmat nga ferri. Secila armë ka një aftësi dytësore që mund të përmirësohet, gjë që i jep lojtarëve edhe më shumë mjete për t’u përdorur. Për shëmbull, lojtarët e Doom Eternal mund ta përmirësojnë Meat Hook-un e Super Shotgun dhe ta bëjnë atë t’i vendosi zjarrin armiqve. Kjo bën që ata të marrin më shumë damage, si dhe të japin pjesë të vlefshme armature.
Doom Eternal e detyron lojtarin të ndeshet vazhdimisht me armiqtë. Qëndrimi në vend është një dënim me vdekje, ndërkohë që përpjeket për t’u larguar janë gjithmonë të kota. Lojtarët duhet të bëhen mjeshtra të shmangjes së sulmeve duke përorur boost, ndërkohë që sulmojnë tufat e mëdha të demonëve. Megjithatë, municionet dhe armaturat janë çuditërisht të pakëta kur vjen puna për t’i gjetur ato në tokë. Kjo i detyron lojtarët t’i marrin ato nga vetë armiqtë, siç e përmendëm më lartë me Meat Hook.
Sa më shumë që e luajnë lojën, aq më shumë do të futen në ritmin e lojës lojtarët e Doom Eternal, duke i dhënë prioritet rreziqeve më të mëdha dhe duke i përdorur demonat e dobët për të bërë farm. Kundërshtarëve që iu vihet zjarri të japin armatura, gjë e cila mund të arrihet me anë të flakhedhësit të vendosur në shpatull i cili karikohet me kalimin e kohës, ose me upgrade-in e Meat Hook të Super Shotgun. Demonat të cilet vriten me Glory Kills japin jetë, ndërkohë që armiqtë që vriten me sharrë japin municione. Lojtarët duhet të ndryshojnë mënyrën se si luftojnë me demonat në varësi të situatës për t’u siguruar se kanë mjaftueshëm armaturë, jetë dhe plumba.
Lojtarët do ta kalojnë pjesën dërrmuese të campaign-it të Doom Eternal duke u përballur me një numër të padëgjuar demonash në luftime të shpejta first-person. Në fakt, me larminë e madhe të mjeteve të reja që ata mund të përdorin, kjo gjë nuk bëhet kurrë e mërzitshme. Deri në fund, Doom Eternal i jep lojtarëve armë të reja ose bën të mundur që ata të përmirësojnë armët ekzistuese duke i dhënë funksione të reja. Gjithashtu, ka një numër të madh armiqsh të ndryshëm për ta mbajtur lojën interesante. Edhe pse ndonjëherë bëhet e lodhshme të përballesh me Marauders me mburoja, të gjithë demonat janë sfidues dhe sjellin diçka që e bën progresin në lojë mjaft shpërblyes.
Nuk vihet aspak në dyshim se id Software e ka qarë luftimin në Doom Eternal, por kjo është vetëm një pjesë e puzzle-it. Doom Eternal, gjithashtu ka platforming, diçka me të cilën lojërat FPS kanë vuajtur shumë gjatë viteve të fundit. Megjithatë, aty ku FPS-të e tjera kanë vuajtur, Doom Eternal shkëlqen, duke sjellë platformin që është po aq argëtues dhe i shpejtë sa luftimet.
Platforming në Doom Eternal përbëhet nga hedhjet në shtylla, kërcimet nga muret dhe vrapimi në hapsira të mëdha. Rreziqe që duket sikur vijnë nga lojërat Super Mario gjithashtu janë pjesë e lojës, me lojtarët që duhet të shmangin topa të zjarrtë, si dhe të shmangen nga kurthe të ndryshme. Të vetmet raste kur platforming në Doom Eternal bëhet i bezdisshëm janë kur nuk është shumë e qartë se ku lojtari duhet të kërcejë dhe ata përfundojnë duke humbur jetë jo sepse po kërcejnë gabim, por sepse nuk dinë se ku të shkojnë.
Megjithatë, kjo është rrallë herë problem, pasi nivelet e Doom Eternal janë krijuar në mënyrë të tillë që loja thuajse i shtyn lojtarët në drejtimin e duhur për të vazhduar historinë. Ndërkohë që shumë lojëra bëjnë gabimin e të qenurit shumë lineare, Doom Eternal i qëndron larg kësaj. Nëse doni ta mbaroni sa më shpejt campaign-in e Doom Eternal, jeni të lirë ta bëni, por nivelet në fakt janë çuditërisht të thella dhe plot sekrete për ata që duan t’i kërkojnë.
Kërkimi i sekreteve dhe collectibles në Doom Eternal në fakt ja vlen, me lojtarët që mund të gjejnë shumë më shumë se objekte të pavlera si në lojërat e tjera. Nëse eksplorojnë, lojtarët mund të shpërblehen me plumba specialë, një jetë shtesë ose skenare të tjera luftimi që vijnë me më shumë shpërblime. Madje, lojtarët kanë mundësi të luajnë edhe Doom-in origjinal dhe Doom 2 në lojë dhe vetëm kjo e bën vërtet të vlefshëm eksplorimin në tërësi të niveleve në Doom Eternal.
Çdo herë që lojtarët mbarojnë një prej 13 misioneve të Doom Eternal, atyre iu tregohet se sa pjesë luftimi kanë mbaruar dhe se sa zona kanë eksploruar. Edhe kur ata kalojnë më shumë kohë për ta përsëritur një nivel, zakonisht ka të paktën një ose disa zona që mbeten të pazbuluara. Kjo i jep shumë jetëgjatësi campaign-it të Doom Eternal, shumë më shumë se Doom-i i 2016, dhe kjo do të thotë që lojtarët do të marrin një lojë që vërtet ja vlen.
Përveç campaign-it single-player, Doom Eternal gjithashtu ofron edhe një mode multiplayer të quajtur Battlemode, duke zëvendësuar multiplayer-in tradicional të ofruar në Doom 2016. Battlemode është një eksperiencë 2v1, ku një lojtar kontrollon Doom Slayer, ndërkohë që dy të tjerë luajnë si demona. Ajo duket si një nivel nga campaign-i, por këtë rradhë demonat kontrollohen nga lojtarët dhe normalisht janë më të zgjura edhe më të vështirë për t’u vrarë.
Multiplayer-i i Doom Eternal është mjaft argëtues, por deri diku është edhe i pabalancuar. Shumica e lojtarëve zgjedhin demonin Marauder dhe shumica e betejave janë shumë të njëanshme. Nëse Doom Slayer luan mjaftueshëm agresivisht dhe përdor flakhedhësen, ata rrallë herë do të humbin, por Doom Slayers që luajnë pasivisht nuk kanë asnjë mundësi përballë demonave. Battlemode është një koncept interesant, por gjithsesi do të ishte mirë që loja të kishte edhe opsione për një multiplayer tradicional.
Mungesa e multiplayer-it tradicional e pengon Doom Eternal të arrijë potencialin maksimal, por ka edhe një problem tjetër. Edhe pse nuk besojmë që shumë ta luajnë Doom Eternal për historinë, duhet të kemi parasysh se disa prej detajeve të historisë do të jenë të pakuptimta për ata që nuk e kanë luajtur Doom 2016, ndërkohë që duket sikur gjithçka që ndodh nuk ka aspak peshë. Cutscenes janë më shumë një harxhim kohe dhe më shumë shërbejnë si një pushim nga masakra që pritet të ndodhë pas tyre. Lojtarët me shumë mundësi do të kenë të njëjtat emocione mbi lojën si në fillim edhe në fund dhe kjo është deri diku zhgënjyese. As Doom 2016 nuk kishte një histori të mirë, por në fund të ditës ajo ishte pak më argëtuese se historia e Doom Eternal.
Gjithsesi, lojtarët mund ta injorojnë tërësisht historinë e Doom Eternal dhe kjo nuk do ta bëjë lojën më pak argëtuese, pasi ajo nuk e shkatërron plotësisht eksperiencën e lojës. Doom Eternal është një lojë mjaft argëtuese dhe emocionuese, e cila i jep lojtarëve aksion nga misioni i parë e deri tek mbyllja e përgjakshme. Fansat e kësaj serie nuk duhet ta humbasin atë, ndërkohë që nëse po kërkoni një FPS të re për të kaluar këto ditë, Doom Eternal është loja perfekte.