Duke qënë se Dragon Ball është një superfuqi në botën e anime dhe i ka rezistuar kohës që në vitet 1980, nuk është e habitshme që ka shumë tituj lojërash nën hijen e tij. Megjithatë, jo shumë kanë arritur të tregojnë historinë e sagës në një mënyrë të përmbledhur si Dragon Ball Z: Kakarot. Edhe pse lojërat e mëparshme të Dragon Ball kanë treguar ngjarje dytësore si në Xenoverse ku madje futen edhe elementët e udhëtimit në kohë, Kakarot nuk del jashtë vizionit të Akira Toryama. Duke treguar historinë e plotë të Z me plot elemente RPG dhe duke i mbushur hapësirat mes luftimeve me eksplorime të shumta, Kakarot sjell një eksperiencë tepër unike për fansat.
Dragon Ball Z: Kakarot arrin të ketë një balancim mjaft të mirë mes gameplay-it të luftimit dhe open world RPG. Në pamje të parë mekanizmat e luftimit duken mjaft të lehta dhe për shumë lojtarë që janë mësuar me lojëra me kombo të gjata dhe ngatërruese mund të jenë, por duke eksperimentuar pak do të gjeni mjaft kombinime të thjeshta dhe argëtuese. Duke i kushtuar vetëm një buton aktit të sulmit, në disa raste gjatë lojës e gjeja veten duke shtypur vetëm atë buton të caktuar gjatë gjithë kohës, gjë që ishte mjaft e mërzitshme. Gjithsesi, me mjaftueshëm praktikë, arrita të kryeja sulme të ndryshme me kombinime butonash dhe shmangie të suksesshme të cilat më jepnin një avantazh të dukshëm në betejë. Ndryshe nga lojërat e tjera multiplayer të cilat të detyronin të përqëndroheshe në kombot e tua, Kakarot të detyron të përqëndrohesh në lëvizjet e armiqve të tu. Shumë NPC që has gjatë udhëtimit kanë sulme që ndalin lëvizjet e tua dhe të japin dëm të madh, ndërkohë që ti qëndron në vend i pafuqishëm që të mbrohesh. Ky lloj stili të detyron të shmangesh para se kundërshtarët e tu të sulmojnë, dhe të ndëshkon nëse thjesht avancon pa treguar vëmendje. Ky ishte një vendim i zgjuar nga zhvilluesit e lojës, pasi të bën të ndihesh me të vërtetë sikur je në një lojë singleplayer dhe jo duke luftuar kundra NPC të cilët janë dizenjuar për tu kontrolluar nga lojtarë të tjerë. Prej faktit që sikur thamë më parë, shumë NPC nuk janë dizenjuar të përdoren nga lojtarë të tjerë, Bandai u ka dhënë kundërshtarëve të lojës lëvizje marramëndëse të cialt do të ishin të padrejta sikur të ishin në një lojë luftimi multiplayer. Kjo e përmirëson eksperiencën e Dragon Ball Z: Kakarot duke treguar nëpërmjet syve të Gokut se si është në të vërtetë të kuftosh kundra kundërshtarëve që janë shumë herë më të fortë sesa ti.
Përsa i përket gameplay-it në lidhje me eksplorimin dhe elementët e ndryshëm RPG, Kakarot përpiqet, por has disa probleme rrugës. Bota është e madhe dhe mund të shëtitet plotësisht si në këmbë, ashtu edhe duke fluturuar. Gjatë shëtitjes do të jesh i aftë të mbledhësh me mijëra Z orbs, të cilat variojnë sipas rrallësisë dhe vendit në të cilin gjenden. Z orbs ngjyrë të kuqe gjenden në zonat malore, ato jeshilet afër pyjeve, ngjyrë blu afër zonave ujore, vjollcë afër qyteteve, shumëngjyrshet janë në zonat në të cilat futesh me vështirësi dhe ato të argjendit ose të arit janë më të rrallat. Këto do të të ndihmojnë që të rrisësh aftësitë dhe statistikat e ndryshme të personazhit tënd, duke variuar me çmime të ndryshme. Por Z orbs nuk janë elementët e vetëm të cilat bota e Kakarot ka për të ofruar. Ti mund të peshkosh, gjuash dinosaurë, mbledhësh bimë, të shkatrrosh kulla dhe shumë aktivitete të tjera të cilat të ndihmojnë në rritjen e stat-eve të tua. Përbërësit e ndryshëm që grumbullon gjatë gjuetisë ose mbledhjes së bimëve mund ti dorëzosh tek Chi Chi e cila të gatuan ushqime të ndryshme që të japin një boost mjaft të konsiderueshëm. Plus këtyre duhet të mendosh edhe për partnerin tënd përgjatë udhëtimit. Përgjatë lojës ti mund të kesh me vete jo vetëm partneri në terren i cili të ndihmon në luftime dhe eksplorime, por edhe partnerë të cilët mund të organizohen në një stil të ngjashëm të FIFA Ultimate Team. Përgjatë Dragon Ball Z: Kakarot do të zhbllokosh medaljone të ndryshme personazhesh të cilët do të mund të vendosësh në set up-in tënd dhe ata do të të japin bonuse të ndryshme. Fansat e anime-s do të kenë një avantazh në këtë organizim, pasi kombinimi i persoanzheve që kanë histori ose një kimi të veçantë sëbashku sjell një përmirsim mjaft të dukshëm në performancë. Edhe pse këto aktivitete dhe metoda upgrade-i mund të duken të shumta, le të mos harrojmë se Dragon Ball Z: Kakarot ofron plot 40 orë gameplay, dhe pas një kohe të gjatë gjithçka që harta ka për të ofruar mund të duken të përsëritshme dhe të detyrueshme për t’u kryer vetëm për faktin se duhet të arrish një nivel të caktuar sa herë të duhet të avancosh me historinë. Këto ngadalsime loja mundohet t’i justifikojë me një numër misionesh dytësore të cilat janë degë që dalin nga trungu i historisë kryesore.
Gjatë udhëtimit tim nëpër botën e Kakarot kisha ndjenja të përziera për misionet dytësore. Ato shpesh herë paraqiteshin si detyra bezdisëse si “shpëto këtë qytetar nga disa robota” ose “shko në një vend të caktuar dhe merr disa sende të dobishme për këtë person”. Këto shumë here ndiheshin si shpërqëndrime dhe humbje kohe të cilat nuk duheshin të përsëriteshin aq shumë. Misionet dhe aktivitetet dytësore që vërtetë më tërhoqën vëmendjen gjatë lojës ishin ato të cilat ofronin një histori të shkurtër, por të lezetshme. Një shembull është misioni ku ti ndjek fantazmën e Yammcha pas sagës së Saiyan-ëve në të cilën ai vdes. Përfundimi nuk ishte absolutisht siç e prisja dhe nuk do t’i bëj spoil pasi ishin këto momente të vogla të cilat më dhanë shtysën here pas here të eksploroja hartën e Kakarot. Të tjera mini histori si të cilat do të doja që loja të kishte më shumë janë kur Goku dhe Pikolo japin kursin e patentës ose kur Launch prezantohet me Gohanin, pasi ky moment mungonte në anime dhe si një fans i Dragon Ball-it origjinal, u ndjeva i plotësuar. Fatkeqësisht, Kakarot shpeshherë e ngadalëson ritmin me gjetje përbërësish dhe luftime me robotë mjaft të dobët, por e gjitha kjo mund edhe të injorohet kur rasti vjen që të tregohet hisotria aq klasike me të cilën shumë nga ne u rritëm.
Aty ku Dragon Ball Z: Kakarot shkëlqen më shumë është në ritregimin e historisë mjaft të gjatë dhe argëtuese të animes. Kjo lojë është pa dyshim ritregimi më i mirë brenda ekranit të gaiming dhe akoma më mahnit se si Bandai arriti të nxinte mbi 100 episode histori brenda një videoloje të vetme. Skenat më ikonike janë të animuara në prefeksion brenda formatit 3D dhe aktorët të cilët tani jan mjaft të familjarizuar me rreshtat e tyre japin një performancë thuajse të përsosur. Disa skena ikonike janë hequr nga loja, si përshembull ndeshja e Trunks Super Saiyan Third Grade kundra Cell, por ky anashkalim mund të kuptohet që është bërë për një përmbledhje sa më të shkurtër dhe “perfekte”. Fatkeqësisht, disa momente ndihen jo të plota nga ana e realizimit. Edhe pse shumë animacione janë të pastra dhe shumëngjyrëshe sikur kryevepra tjetër e CyberConect2 Naruto Ultimate Ninja Storm, disa skenave të tjera mund t’i mungojnë efekte të ndryshme zanore, kanë animacione të cekëta dhe imperfeksione të këtij lloji.
Në fund të ditës mund të them me plot gojë se kjo është videoloja më e mirë në rastin e ritregimit të Dragon Ball Z, prandaj fakti që ka shumë detaje bezdisëse më zhgënjen në disa raste. Të gjitha ata që kanë luajtur Kakarot do të bien dakord me mua kur them se më erdhi në maj të hundës duke dëgjuar Gohan-in të thoshte “ I can handle this!” sa herë kaloja afër një roboti teksa fluturoja. Shumë të tjerë mmund të kenë problem rezolucione zhgënjyese kur vjen puna tek grafikat, me struktura që shfaqen në mes të dialogjeve me NPC ose malet në distancë që dukeshin sikur të ishin të një loje që luhet në PS2. Por duke patur parasysh që kjo ëstë ndër videolojërat më të ngarkuara anime open-world, këto detaje u harruan shpejt nga ana ime.
Kur Dragon Ball Z: Kakarot ka momentet e saj kryesore, nuk ka të krahasuar. Skenat e mëdha që ndryshojnë plotësisht historinë, kombinuar me çastet kur personazhet e vegjël marrin situatën në dorë, janë rastet që arritën të bëjnë fansat të bien në dashuri me anime-n që në fillim. Në brendësi, Kakarot është një eksperiencë e freskët por me plot shije nostalgjie, të cilën askush nuk duhet ta humbasë.