Sledgehammer merr dhe një herë front-line në betejën e luftës së dytë botërore me lançimin e lojës së fundit. Call of Duty Vanguard është loja më e re e serisë dhe sjell një shije të re të luftës kundra gjermanëve të pamëshirshëm në vitin 1945. Vanguard është pritur shumë nga entuziastët e serisë jo vetëm prej faktit se po sjell një hartë të re në Warzone por do të integrojë një sistem krejtësisht të ri anti-cheat të quajtur “Ricochet”.
Lufta e dytë botërore kërkon libra të tërë për tu përshkruar por Sledgehammer ka zgjedhur të fokusohet në fundin e saj por edhe të na kthejë pas në kohë me ngjarjet e personazheve. Historia e lojës nis me një grup mercenarësh me origjinë nga vende të ndryshme të botës të cilët janë përfshirë në një mision sekret në Berlin. Ata kapen nga Freisinger ndërkohë që po tentonin të ndalonin një tren të nazistëve gjerman, i cili përmbante dosje me plane sekrete të Hitlerit dhe ushtrisë së tij të madhe. Hermann Freisinger është antagonisti kryesor i cili ka për qëllim të mbajë gjallë ushtrinë dhe të rilindë partinë naziste pas vdekjes së Hitler. Ai cakton Richter, antagonisti i dytë i lojës, për të marrë në pyetje secilin nga antarët e “Vanguard Task Force” dhe për të nxjerrë sa më shumë informacione nga ta.
Këtu nis e gjithë loja pasi Richter i merr pjesëtarët një nga një në zyrën e tij dhe i torturon për të nxjerrë informacionet sekrete të aleancës kundërshtare. Për tu njohur me personazhet kryesorë, loja na dërgon në misione të ndryshme në botë duke luajtur në rolin e tyre. Në krye të këtij grupi ndodhet Arthur Kingsley, një toger Anglez shumë i zgjuar që ka studiuar në Cambridge, dhe ju bashkua Brittish army të luftojë për lirinë dhe paqen e botës. Ai është një lider i vërtetë. Plani i tij është ti marrë sa më shumë kohë nazistëve ndërkohë që ata janë në pyetje, në mënyrë që aleatët e jashtëm të ndërhyjnë. Ai me zgjuarsi arrin të organizojë skuadrën kur merren në pyetje, i mëson lojëra fjalësh kundër Richter që informacionet të duken si të vërteta.
Personazhi tjetër është sniper-ja ruse Polina. Aftësitë e saj janë gjuajtja precize me sniper dhe fshehja nëpër vende të ngushta si dhe kapërcimi nëpër mure dhe tarraca. Është një vajzë që i kushton shumë rëndësi familjes e cila ngrihet dhe lufton për atdheun në situatën më të vështirë. Ajo është një nga karakteret më dashamirës të lojës e cila jo vetëm që na ilustron kohën që stalingrad po pushtohej, por edhe na përcjell emocionin e luftës.
Pikërisht kur Arthur Kngsley mendonte se plani i tij po merrte formë, një tjetër shok skuadre kapet. Wade Jackson ishte pjesë e misionit por në një tjetër specializim, fluturimi. Aftësitë e tij janë fokusi në mënyrë që të identifikojë armiqtë përtej mureve dhe sigurisht, pilotimi i avionave. Ai luftoi kundër avionave japonezë në midway si dhe shfaqet në një stealth mission në kampet e Numa Numa.
I fundit që merret në pyetje është Lucas Riggs, një ushtar australian i cili ka luftuar kundra nazistëve në Tobruk të libisë. Ai preferon të luftojë me eksplozivë. Pikërisht aftësia e tij është të mbajë eksplozivë të ndryshëm me vete për çdo rrethanë, granata, mina toke si dhe bomba me sahat.
Historia lidhet shumë bukur me mënyrën si ndërthuret plani i Kingsley dhe me historitë e personazheve që të kthejnë pas në kohë. Është pak e shkurtër si single player, por nëse keni dëshirë të shpenzoni disa orë shtesë mund të merrni disa kokoshka dhe të shijoni cutscenes pasi janë vërtet të gjata. Por mos u ndikoni për keq sepse ato janë goxha të bukura dhe ju ndihmojnë të kuptoni lidhjen midis misioneve që ju kryeni. Pa ato ju thjesht do të kaloni nga një luftë në tjetrën duke mos e kuptuar aspak rrjedhën e historisë.
Sledgehammer bashkëpunoi me Treyarch për të sjellë zombies në Vanguard për të vrarë kufomat e kalbura të Rajhut të Tretë. Për ata që luajtën zombies në World at War të 2008, interpretimi më i fundit i zhvilluesit kishte potencialin të ishte një kthim në shtëpi për mënyrën se si modaliteti ka evoluar që atëherë. Fatkeqësisht, një mungesë e fortë e përmbajtjes pas lançimit e shpërdoron atë potencial, dhe në vend të kësaj e bën modalitetin Zombies të Vanguard të duket si një detyrë shtëpie e lënë për në fund. Dark eather është i bukur por mbetet motivi i vetëm për të luajtur zombies.
Pjesa që entuziastët e Call of Duty pëlqejnë më shumë është multiplayer. Vanguard mund të mos ketë sjellë ndonjë risi të madhe në lojë por, mund të them se është shumë argëtuese. Engine i lojës është i njëjti me atë të Modern Warfare dhe për këtë jam i lumtur pasi Cold War përdori një engine shumë të vjetër dhe super të ngadaltë. Megjithatë, duke qenë se ka të njëjtin engine, duket sikur luan Modern Warfare por me një dlc të luftës së dytë botërore.
Loja në vetvete është goxha e shpejtë dhe argëtuese. Koha e time to kill është në nivelin perfekt dhe ambientohesh shumë shpejt me lëvizjet nëpër hartë. Pikët më të larta që merr Vanguard janë për shkak të hartave të përfshira në lojë. 16 është numri më i lartë i hartave që Call of Duty ka patur ndonjëherë në multiplayer. Përveç kësaj, kanë rikthyer dy harta madhështore të cilat kanë qenë pjesë e Call of Duty: World at War të cilat janë Castle dhe Dome. Të dyja janë harta shumë të bukura të cilat të rikthejnë pas në kohë. Ne po presim me pa durim që të hapen dyert e Shipment në datën 17 Nëntor pasi është harta perfekte për të rritur armët.
Në aspektin e armëve vetëm fakti se kanë 10 attachments e bën të ndihet ndryshe. Bëni grind, ngrini nivelet tuaja për të zhbllokuar armë të reja, ngrini nivelet e armëve për attachments si dhe plotësoni misionet për camo që të arrini ti bëni gold armët. Mastery camos janë vërtet të bukura, me golden camo i cili nuk është vetem një ngjyrosje por i jep dhe një reliev të gdhendur armës që e bën më unike. Diamond camo është identike me atë të Cold War. Dhe si camo përfundimtare, pas një grind-i të fuqishëm dhe të lodhshëm Vanguard të shpërblen me Atomic. Kjo camo ka marrë pak idenë e damascus por kësaj rradhe duket si ylber shumëngjyrësh që valëvitet. Gjithësesi në kohën e shkrimit të kësaj review-je asnjë nga ne nuk mund ta marri dot sepse një nga misionet e armës Automation është e bug-uar. Duhet të bësh vrasje me një perk që nuk ekziston fare në lojë duke përdorur këtë armë.
Si fans i madh i Call of Duty nuk doja ta zgjasja më shumë me problemet, por loja ka qenë eksperienca më e bug-uar që kam përjetuar në Call of Duty. Jo vetëm armët rriten me nivele në Vanguard. Edhe operatorët kanë sistemin e tyre të niveleve gjithashtu. Secili prej tyre ka 20 nivele dhe duhet të kryesh misione specifike në mënyrë që ti rrisësh. Por ka disa raste në të cilat loja nuk të bën track ato misione, duke bërë kështu që mos të avanconi dot. Gjithsesi loja na mban të zënë me misione të tjera që fatmirësisht mund ti kalosh. Deri sa të plotësohen këto, shpresojmë që të rregullohen me patch-e të ardhshme.
Një tjetër problem acarues ishte audio. E si mund të kalosh bukur në Call of Duty multiplayer pa shokët e skuadrës, ose më saktë pa komunikuar me ta. Gjatë kohës që ishim në lobby, çdo gjë ishte në rregull. Diskutime mbi armët, biseda etj, dhe në momentin që futeshim në lojë pastaj, merrnim njëri tjetrin në telefon sepse voice chat ishte bërë disable. Gjithsesi kur jeni në pc mund të përdorni discord, por kur bëhet fjalë për cross platform, aty krijohen probleme. Pati edhe raste kur audio e lojës fikej fare dhe nuk mund të dëgjoje asgjë dhe pas disa sekondave rikthehej normalisht.
Historia ishte diçka ndryshe nga herët e tjera. Luhet në kohë të ndryshme të luftës së dytë botërore. Të luash në rolin e Polinës të ngjall shumë emocion jo vetëm prej aspektit familjar por edhe prej misioneve rrëqethëse ku duhet të jesh shumë i kujdesshëm në çdo hap që hedh. Cutscene-t ishin vërtet të gjata, por në asnjë moment nuk e ndjeva veten të bezdisur dhe ti bëja skip. Grafikat ishin gjithmonë surprizuese, me detaje të menduara mirë duke filluar nga xhungla e Numa Numa e deri tek netët plot yje të Libisë. Pavarësisht defekteve të zërit në multiplayer, më lini tj’u them se muzika ka luajtur një rol shumë të rëndësishëm në mënyrën se si e shijova historinë. Në momente të qeta, gjithashtu edhe në aksion loja të bën të ndihesh sikur je pjesë e saj falë muzikës së përshtatur mirë. Në zombies luajtëm sa për ti treguar pak respekt Treyarch me punën që ka kontribuuar, por nuk është diçka që luhet me qejf të madh. Në multiplayer pastaj na pëlqen apo jo, duhet të bëjm grind sepse na pret Pacific update i Warzone. Bëj shaka… Multiplayer ishte vërtet shumë qejf ta luaje.