Thuajse e gjithë Man of Medan zhvillohet në det në një anije gjigande të braktisur. E bazuar dhe e ideuar nga misteri i jetës reale i anijes OSS Ourang Medan, e cila u fundos në fund të viteve 1940 pasi i gjithë ekuipazhi i saj humbi në rrethana misterioze, Man of Medan është gjithashtu pjesë e antologjisë së Supermassive Games Dark Pictures, e cila është një seri e shkurtër lojërash narrative të degëzuara horror të ngjashme me lojën më të famshme të studios nga 2015, Until Dawn. Nëse keni luajtur Until Dawn e dini se çfarë të prisni. Megjithatë, edhe pse versioni co-op i lojës është mjaft i mirë, historia e dobët e Man of Medan e bën lojën në përgjithësi një seri të parë zhgënjyese.
Historia e lojës kalon në pesë personazhe të ndryshëm të cilët po përjetojnë të gjithë të njëjtën ngjarje. Ti ke për detyrë të vendosësh fatet e tyre duke vendosur për ta, si dhe duke iu përgjigjur eventeve të shpejta e të rastësishme. Thuhet se në lojë ka 69 vdekje të ndryshme që mund të përjetohen (përfshirë këtu ato të NPC-ve), por ka gjithashtu mundësi që i gjithë ekuipazhi të shpëtojë. Në anën tjetër, ata gjithashtu mund të vdesin që të gjithë. Arsyeja kryesore pse Man of Medan supozohet të luhet është që ti të kesh mundësi të vendosësh si do të rrjedhin ngjarjet, si do të zhvillohen marrëdhëniet midis personazheve të tua dhe se çfarë do të zbulosh dhe përjetosh gjatë këtij udhëtimi.
Në biseda dhe në momente kyç, zakonisht do të të jepen tre mundësi zgjedhje, një prej të cilave është të mos thuash ose të mos bësh asgjë. Man of Medan fokusohet kaq shumë te historia sa loja nuk ka asnjë puzzle ose sistem luftimi për të mësuar përveç këtyre zgjedhjeve, thjesht shumë eksplorim dhe evente të rastësishme. Megjithatë, loja ka një problem të madh qëndror: historia është tërësisht e dobët.
Historia nuk të tërheq, pasi lojtarëve nuk iu jepet mjaftueshëm arsye për t’i interesuar se çfarë ndodh me personazhet dhe mënyra nëpërmjet së cilës krijohet horrori në lojë është e konsumuar, banale dhe jokrijuese. Pas një prologu të shkurtër që zhvillohet në vitet ’40, ti e shpenzon historinë 4 orëshe (pak a shumë) të Man of Medan në ditët e sotme. Historia hapet me ekuipazhin që ka ndërmend të zhytet drejt një aeroplani luftarak të paprekur më parë nga Lufta e Dytë Botërore, gjë e cila rezulton në ngecjen e tyre në Medan, një anijeje të braktisur dhe të mbushur me përbindësha, e cila është marrë peng nga një grup piratësh, të cilët janë të bindur se anija e mbushur me kufoma ka brenda saj një thesar. Normalisht, gjërat bëhen dhe më të frikshme gjatë natës, kur grupi duhet të përballet gjithashtu me fantazma dhe përbindësha të tjerë.
Gjatë gjithë kohës ke të bësh me probleme në historinë e lojës, ca të vogla dhe ca më të mëdha dhe më të dukshëm. Mbase është e lehtë të falësh faktin që anija është e mbushur me minj që hanë mishin që ka rreth 70 vite në anije, por nuk mund të falësh se sa indiferentë dhe të pashqetësuar janë personazhet e lojës rreth situatës tmerruese ku ndodhen. Ata janë gjithashtu jo të pëlqyeshëm. Si fillim kemi Alex, i lezetshëm por jokonfident në vetvete. Më pas kemi vëllain e tij të çuditshëm Brad, partneren e pasur dhe mendjehapur të Alex, Julia, vëllain acarues por të dashur të Julia, Conrad dhe Fliss, kapitenin e varkës së vogël në të cilën nis historia e prsonazheve tanë. Dialogu është në përgjithësi jo shumë i mirë. Shpesh herë ai krijon ndjesinë e një filmi për adoleshentë, duke qënë aq i keq sa është i mirë kur një personazh përpiqet të flirtojë çuditshëm me një tjetër, por gjithashtu ai bëhet acarues kur marrëdhëniet midis pesë personazheve kryesore janë të ftohta dhe joreale. Pa dashur të bëjmë spoil, historia gjithashtu jep shumë informacion mbi Medan, duke e bërë riluajtjen e lojës më pak të kënaqshme.
Loja gjithashtu bazohet shumë tek jumpscares, të cilat e ulin cilësinë e ndjesisë së horrorit. Një sekuencë në mes të lojës padyshim që është shumë e frikshme, teksa Brad gjendet në një korridor të pafundëm që sa vjen e bëhet më i çuditshëm ndërkohë që ai ecën në të, por në përgjithësi Man of Medan bazohet shumë tek kërcimet e frikshme para fytyrës dhe ndryshimet e shpejta të fytyrave. Megjithatë, në anën tjetër, loja duket fantastike. Mbase modelet e personazheve nuk janë më realistiket, por anija është jashtëzakonisht e detajuar dhe e frikshme dhe loja të jep shumë mirë ndjesinë e papëlqyeshme të eksplorimit të një anijeje ku çdo dërrasë kërcet dhe kufomat gjenden kudo. Padyshim që kjo gjë sjell dhe problemet e saj, pasi loja shpesh herë ngec në modelin bazë të Playstation 4, duke të nxjerrë pak nga atmosfera e lojës.
Gjithashtu ka probleme dhe me shpejtësinë e ngjarjeve në lojë, sidomos për shkak të fillimit mjaft të ngadaltë që e bën riluajtjen e lojës mjaft të mërzitshme. Edhe pse mund të shohësh skena të ndryshme dhe të përjetosh funde të ndryshme në çdo riluajtje të lojës, disa skena do jenë thuajse njësoj gjatë gjithë kohës, gjë që bëhet e mërzitshme. Gjithashtu duhet të flasësh shpesh herë me “The Curator”, një burrë i kudondodhur me kostum që është dukshëm figura qëndrore e antologjisë Dark Pictures. Pavarësisht pamjes së tij mjaft intriguese, atij i mungon humori i errët që duhet të ketë një prezantues i një antologjie horror, prandaj dhe nuk përshtatet shumë mirë me tematikën.
Multiplayer është shtesa më e madhe që i bën Man of Medan formulës së sjellë nga Until Dawn. Ka dy mënyra të ndryshme co-op. Në Shared Story, dy lojtarë mund ta luajnë lojën së bashku online, ndërkohë që në Movie Night deri në pesë lojtarë mund të luajnë së bashku offline, duke luajtur secili kapitujt e personazheve që iu caktohen në fillim. Luajtja së bashku me miqtë e lojës supozohet të krijojë atë ndjesinë “mos u fut aty” që krijohet kur shef një film të mirë horror bashkë me shokët, por nivelet fare të thjeshta të Man of Medan, ku të largohesh nga rruga e duhur nuk duket aspak e rrezikshme, nuk përshtaten aspak me këtë ide. Vdekja shpesh vjen nga një event i dështuar dhe jo nga një gabim gjatë dialogut tënd ose sepse ti vendose t’i hidhje një sy diçkaje të frikshme. Në fakt, afër fundit, një gabim në shtypjen e butonit mund të jetë dallimi midis mbijetesës dhe vdekjes së të gjithë shokëve të tu. Të jesh ai që mban këtë përgjegjësi përpara shokëve të tu është më shumë turpëruese se argëtuese.
Megjithatë, shumë probleme të lojës shuhen kur ti bëhesh pjesë e versionit inovativ online të lojës. Ai është padyshim mënyra më e mirë për të përjetuar Man of Medan, sidomos nëse luan me dikë tjetër që është i njohur me lojën. Shared Story të lejon të shikosh veten dhe tjetrin në të njëjtën kohë, duke kontrolluar personazhe të ndryshëm ndërkohë që skenat e tyre zhvillohen në të njëjtën kohë. Të dy ju, nëse jetoni gjatë mjaftueshëm, do të keni mundësi të luani me të gjithë personazhet dhe shpesh herë do të ndiqni rrugë të ndryshme. Pasi njiheni me pesë personazhet pas prologut të lojës, Shared Story ofron menjëherë një eksperiencë shumë më interesante sesa loja ofron në single-player.
Herët për shëmbull, unë vendosa të luaja një sekuencë ku dy lojtarët hidheshin në det për të parë diçka nën ujë, ndërkohë që shoku im i co-op vendosi të qëndronte në varkë dhe të përjetonte historinë ndryshe. Në single-player, ti i shikon të dyja këto skena, por njëra prej tyre mbaron tepër shpejt, ndërkohë që në co-op online disa skena janë më të zgjeruara dhe gjithashtu mund të shikosh pjesë të historisë dhe të bësh zgjedhje që nuk janë të mundura në single-player.
Kjo na bëri ne të dyve të fillonim të mendonim në mënyrë të tillë që gjëra të caktuar të ndodhnin, që ta përdornim historinë e lojës si të donim ne. Me disa prej këtyre përfundimeve ishim shumë më të suksesshëm se me të tjerë (një event i dështuar çoi drejt një vdekjeje të papritur), por duke punuar së bashku arritëm kënaqësinë dramatike që pritet nga kjo lojë. Gjjithashtu, fakti që mund të zgjidhje kur t’i zbuloje çfarë ndodhi dhe kur ta lejoje lojtarin tjetër ta zbulonte vetë qe gjithashtu argëtues. Jo të gjitha skenat mund të shihen nga të dy lojtarët dhe ka mundësi që loja të luhet dhe pa komunikuar, gjë e cila e bën historinë edhe më të paparashikueshme.
Pavarësisht se sa shumë ose sa pak zgjedh të komunikosh, Shared Story është padyshim mënyra më e mirë për ta luajtur lojën. Mode është i dizenjuar shumë mirë, pasi dy partnerëve asnjëherë nuk iu duhet ta presin njëri tjetrin dhe të kesh mundësi të shohësh se si shoku yt po e kalon një skenë dhe nëse do t’i ndihmosh ata ose jo është mjaft e mirë. Të duket sikur po punon bashkë me tjetrin për të arritur aq përfundime interesante sa mund të nxjerrësh nga loja dhe duke e dyfishuar këtë numër mundësish, loja bëhet mjaft më intriguese dhe argëtuese.
Kjo na bëri ne të dyve të fillonim të mendonim në mënyrë të tillë që gjëra të caktuar të ndodhnin, që ta përdornim historinë e lojës si të donim ne. Me disa prej këtyre përfundimeve ishim shumë më të suksesshëm se me të tjerë (një event i dështuar çoi drejt një vdekjeje të papritur), por duke punuar së bashku arritëm kënaqësinë dramatike që pritet nga kjo lojë. Gjjithashtu, fakti që mund të zgjidhje kur t’i zbuloje çfarë ndodhi dhe kur ta lejoje lojtarin tjetër ta zbulonte vetë qe gjithashtu argëtues. Jo të gjitha skenat mund të shihen nga të dy lojtarët dhe ka mundësi që loja të luhet dhe pa komunikuar, gjë e cila e bën historinë edhe më të paparashikueshme.
Pavarësisht se sa shumë ose sa pak zgjedh të komunikosh, Shared Story është padyshim mënyra më e mirë për ta luajtur lojën. Mode është i dizenjuar shumë mirë, pasi dy partnerëve asnjëherë nuk iu duhet ta presin njëri tjetrin dhe të kesh mundësi të shohësh se si shoku yt po e kalon një skenë dhe nëse do t’i ndihmosh ata ose jo është mjaft e mirë. Të duket sikur po punon bashkë me tjetrin për të arritur aq përfundime interesante sa mund të nxjerrësh nga loja dhe duke e dyfishuar këtë numër mundësish, loja bëhet mjaft më intriguese dhe argëtuese.
Konkluzion
Historia e Man of Medan ngelet e dobët, pavarësisht se sa ajo përmirësohet me anë të Shared Story, që të lejon të planifikosh dhe të punosh së bashku me dikë tjetër për të krijuar historinë që do (dhe për të vrarë personazhet acarues). Nëse mund të organizosh diçka me dikë tjetër që e ka lojën, ajo bëhet një eksperiencë fantastike, por nëse po kërkon një narrative të frikshme single-player siç qe Until Dawn, loja është zhgënjyese. Si një shfaqje e potencialit të antologjisë Dark Pictures, Man of Medan është në përgjithësi një sukses, por ende lë shumë për të dëshiruar. Vlerësimi ynë është 7/10.