Floppy Discs përdoreshin në sistemin e armëve nukleare
Floppy Discs përdoreshin në sistemin e armëve nukleare
Që prej viteve ’70, United States Air Force ka përdorur të njëjtin sistem kompjuterit të dizenjuar për të lëshuar raketa nukleare me urdhër të presidentit. Padyshim që ky sistem do të përdorej në një situatë krize, por SACCS (Strategic Automated Command and Control System – Sistemi Automatik Strategjik i Komandimit dhe Kontrollit) i tyre ka përdodur disketa 8-inch si pajisje për të ruajtur të dhënat dhe për të dërguar mesazhe emergjence nga qëndrat e kontrollit nuklear tek trupat ushtarake në betejë.
E sigurt? Padyshim. Efikase? Mbase jo. Padyshim që një gaming PC i kohëve të sotme do të ishte shumë më i përshtatshëm për këtë detyrë. Megjithatë, pas shumë vitesh debat, SACCS më në fund do të marrë një përmirësim shumë të nevojshëm duke përdorur një sistem me SSD për ruajtjen e të dhënave. Ndërkohë, për sa i përket kompjuterit IBM Series/1, duket se ai ende do të përdoret për pak kohë. Forcat Ajrore po kërkojnë një zëvendësim për SACCS, por ende nuk dihet se sa progres është bërë në këtë pikë, pasi Departamenti i Mbrojtjes supozohej të përmirësonte çdo pajisje në fund të vitit fiskal 2017.
Disketat 8-inch (gjithashtu të njohur si floppy disks në anglisht) fillimisht u hodhën në treg në 1972 dhe mund të mbante brenda saj plot 80 KB data, ose ndryshe 0.000008 GB. Disketat vetë ishin një disk i hollë magnetik i mbështjellë nga një mbrojtëse plastike. Deri në vitet ’90 kur u shpik USB 1.0 ishte formati standart i ruajtjes së të dhënave. Por në kohën e tyre, disketat 8-inch konsideroheshin pajisja më efikase dhe me koston më të mirë. Pra, është shumë çudi fakti që SACCS po punonte me një sistem antik për disa dhjetëra vite.
Megjithatë, për të mbajtur në funksion kompjuterin IBM Series/1 duhen disa aftësi shumë specifike, përfshirë këtu dhe soldering. Për këtë arsye, Forcat Ajrore preferojnë të marrin civilë me këto aftësi për të mirëmbajtur dhe riparuar kompjuterin në vend që të përdorin njerëz nga rradhët e tyre. Shumica e personelit të Forcave Ajrore të trajnuar për kompjutera janë të trajnuar për të menaxhuar infrastrukturën moderne të IT.
“Nuk mund të bësh hack diçka që nuk ka një IP. Ka një sistem shumë unik, i cili është i vjetër por shumë i mirë,” – tha nënkoloneli Jason Rossi, komandant i 595th Strategic Communications Squadron në Forcat Ajrore në një intervistë. Për të bërë hack një sistem të tillë duhet që personi të jetë patjetër prezent fizikisht tek makineria, por kjo nuk do të thotë se informacioni i ruajtur në disketa është i sigurt.
Një vrajse e njohur në Filipine në 1991 e tregoi këtë gjë. Gruaja e një ushtari të Forcave Ajrore u gjet e vdekur dhe prova shumë të rëndësishme për të treguar fajësinë ose pafajësinë e tij ishin ruajtur në një disketë e cila ishte prerë me gërshrërë. Investiguesit arritën ta ngjisnin disketën me ngjitës letër dhe arritën të merrnin çdo informacion thuajse të pakorruptuara.
Megjithatë, mbase ky rast ishte thjeshtë një anomali. Askush nuk përdor më disketa në kohët e sotme për të ruajtur informacion, ose më saktë të gjithë përveçse Forcave Ajrore.