Pas 7 vitesh pritje, The Last of Us Part 2 më në fund ka ardhur. Aventura pikëlluese e Joel dhe Ellie në PlayStation 3 kishte një prej fundeve më të përfolura në historinë e videolojërave dhe shumë menduan se historia do të mbyllej aty. Megjithatë, The Last of Us Part 2 rinis sërish nga mbyllja dramatike e lojës së parë dhe futet më thellë në mënyrën se si vendimi i Joel e ndikoi atë dhe marrëdhënien e tij me Ellie. Bagazhi emocional i lojës së dytë bazohet shumë tek fakti që ju supozohet ta keni luajtur lojën e parë, prandaj e mira do ishte që nëse nuk e keni luajtur të shkoni dhe ta luani, ose të paktën të shihni ndonjë video.
Në fillim të The Last of Us Part 2, na jepet mundësia të shikojmë jetën paqësore të Ellie në Jackson, Wyoming. Muret e qytetit janë të vetmet që të rikujtojnë se bota e lojës është e mbushur me përbindësha që vrasin çdokënd që shohin. Rruga kryesore e mbuluar nga bora dhe ndërtesat e vjetra të kujtojnë më shumë një qytet të Perëndimit të Egër se një qytet me të mbijetuar post-apokaliptikë. Qytetarët gatuajnë, kujdesen për kuajt, shkojnë në barë dhe madje edhe kërcejnë dhe shohin filma së bashku. Kjo është padyshim jeta që Joel donte që Ellie të kishte katër vite pasi ai e shpëtoi atë nga spitali i Firefly.
The Last of Us Part 2 tregon më shumë mbi vendimin e Joel jo nëpërmjet tij, por nëpërmjet syve të Ellie. Kjo jetë mesa duket nuk i përshtatet e saj, pasi ajo shfaqet shpesh herë mjaft e ftohtë. Ajo ka ndryshuar shumë dhe kur ngjarjet që ndodhin e çojnë atë në kërkim të hakmarrjes, mund ta shohim dhimbjen e Ellie në formën më brutale dhe të dhimbshme. Historia e lojës është shkatërruese, e dhimbshme dhe e dhunshme. Gjithsesi, ajo që mban peshën më të madhe në historinë e The Last of Us Part 2 janë vendimet dhe lidhjet që krijojnë personazhet, të cilat janë dhe aspekti më konfliktual i lojës.
Loja ju jep makthe, jo vetëm ngaqë është shumë brutale, por për faktin se ju nuk mund të bëni asgjë për të ndryshuar historinë e saj. Shpesh herë do të doni të futeni brenda botës së lojës, ti jepni Ellie një të shkundër të mirë dhe ta pyesni se çfarë po bën. Që në fillim të lojës ju e kuptoni se kjo histori do të jetë shumë, shumë e dhimbshme. Kjo intensifikohet nga fakti që shumica e vrasjeve më të rëndësishme të lojës ndodhin në cutscenes dhe, siç thamë më parë, është e pamundur që ju ta ndryshoni rrjedhjen e ngjarjes. Nuk duam që t’i futemi më me detaje historisë në mënyrë që të shmangim spoilers, por le të themi që gjatë lojës do të ndodhin gjëra të cilat do t’i konfuzojnë shumë fansat e lojës së parë dhe mbyllja e lojës gjithashtu nuk është aq kulminante sa e para. Nëse kjo që po themi nuk ju bën sens tani, do ta kuptoni pasi ta luani lojën.
The Last of Us Part 2 është e ndarë në dy gjysma. Gjatë gjysmës së parë, ju do të shihni shumë dhunë dhe ju ende nuk do të kuptoni se pse ngjadhjet po rrjedhin ashtu si po rrjedhin. Megjithatë, gjatë gjysmës së dytë, Naughty Dog bën një lëvizje mjaft të guximshme dhe ju bën ta shihni lojën nga një perspektivë tjetër, e cila i jep shpjegim gjithçkaje që ka ndodhur deri në atë pikë dhe i jep kuptim lojës. Edhe pse ky është një vendim mjaft interesant, mënyra se si ai përfshihet në në lojë do të mërzisë shumë prej lojtarëve, kur merr parasysh mënyrën se si historia është shpalosur deri në këtë pikë.
Historia e The Last of Us Part 2 vuan nga problemi i ndryshimeve drastike të ritmit të lojës dhe ndalesave të papritura, ku njëri prej këtyre është edhe ky ndryshim i përmendur më sipër. Edhe pse gjysma e dytë është mjaft argëtuese dhe ka gameplay mjaft të mirë, ajo është vendosur në një prej momenteve më të këqija të mundshme dhe është mjaft e gjatë, duke e prishur ritmin dhe strukturën e lojës.
Luftimet në The Last of Us Part 2 janë të tensionuara, të gjalla dhe shumë brutale. Ellie është mjaft e shpejtë dhe lëvizjet gjatë luftimeve janë si një formë arti më vete. Lëvizjet kanë shumë rrjedhshmëri dhe duket sikur janë të planifikuara. Ju mund të shmangeni një goditje dhe më pas duke shtypur një seri butonash mund të kundërpërgjigjeni. Ju gjithashtu mund të gjendeni në momente të këqija të rrethuar nga shumë kundërshtarë dhe të vdisni në mënyrë mjaft brutale. Lëvizja përmes një fushëbeteje është një puzzle ku ju duhet të gjeni mënyrën si të shkosh nga pika A në pikën B me burimet që keni dhe fshehtësia është arma juaj më e fortë.
Ndodh disa herë që ju duhet të luftoni kundër njerëzve dhe të infektuarve njëherësh dhe këto janë luftimet më argëtuese të lojës. Ju mund t’i bëni përbindëshat të sulmojnë ushtarët kundërshtarë duke bërë zhurmë pranë tyre dhe ndërkohë që ata vrasin njëri-tjetrin, të hyni dhe t’i vrisni të gjithë pa problem. Këto momente të bëjnë të ndihesh mjaft i zgjuar dhe deri diku krenar me veten.
Megjithatë, gjatë luftimeve ju duhet të përballeni me faktin që duhet të dëgjoni klithmat e njeriut që sapo i hoqët krahun nga vendi ose të dikujt që po mbytet në gjakun e tij. Kundërshtarët i flasin njëri-tjetrit në emër dhe menjëherë bërtasin kur shohin David-in ose Rachel-in në tokë të rrethuar nga gjaku, pasi ju i keni vrarë ata fshehurazi me thikë. Për ju që i doni kafshët, loja është edhe më e dhimbshme, pasi të vrasësh qentë është një prioritet, pasi ata mund të gjurmojnë erën tënde dhe të të sulmojnë, por ndërkohë juve ju duhet të dëgjoni pronarin që vajton për qenin që ju sapo vratë.
Këto padyshim që të bëjnë të ndihesh keq që po vret njerëz dhe qen. Gjithsesi, vrasjet më të rëndësishme të historisë ndodhin në cutscenes. Në disa prej tyre, ju duhet të shtypni një buton ose të luftoni fillimisht me kundërshtarët, por gjithçka është shumë e kontrolluar. Nuk është se po i vret kundërshtarët në luftë përpara se të kuptosh se çfarë po ndodh. Këto janë vrasjet që të lëndojnë më shumë dhe personazhet do të vriten pavarësisht se ti nuk do ta bësh këtë gjë.
Fakti që historia e lojës është pak e distancuar nga vetë gameplay i saj komplikohet edhe më shumë nga mbledhja e materialeve dhe collectibles. Gjetja e plumbave gjatë luftimeve të entuziazmon, por shpesh herë ju i mblidhni ato vetëm kur luftimet kanë mbaruar, pasi është më e sigurt dhe më e lehtë, si dhe të jep mundësi të kuptosh më mirë mënyrën se si bota ka ndryshuar nëpërmjet shënimeve dhe fotografive të ndryshme. Shpesh herë, mbledhja e collectibles të detyron të jesh pak më kreativ dhe është majft shpërblyese. Problemi këtu qëndron tek fakti që hapësirat e luftimeve janë mjaft të mëdha dhe me shumë hyrje-dalje, prandaj mbledhja e collectibles e prish edhe më tej ritmin e lojës.
Kur e mbaron The Last of Us Part 2, nuk je i sigurt nëse loja të pëlqen ose jo. Është një lojë mjaft e vështirë për t’u përtypur, kur merr parasysh lidhjen që kemi krijuar me Ellie deri më tani dhe faktin që vendimet që ajo merr janë jashtë kontrollit tënd. Ajo është shpesh herë në dilemë dhe egoizimi i saj bën që shumë njerëz të lëndohen. Madje, disa prej vendimeve të saj duken të pakuptimta dhe të distancojnë komplet nga loja. Loja të lëndon shumë dhe në fund ti dëshiron që historia të ishte tërësisht ndryshe dhe asgjë të mos kishte ndodhur ashtu siç ndodhi.