Një ndër elementët më të vlerësuar rreth “The Crew” është open world-i i tij. Ndërkohë që versioni i Amerikës nga zhvilluesi Ivory Tower ishte një pjesëz e vendosur mrekullisht së bashku. Ambjenti i lojës u përkeqësua me historinë e frymëzuar nga Fast&Furious, ku zhgënjeu edhe kundërshtari AI. Me ardhjen e “The Crew 2” më në fund mund të shohim nëse ky version ka arritur të jetë më i mirë se paraardhësi i tij, apo vazhdon të ngecë në të njëjtat pengesa.
Gjërat fillojnë të duken që në fillim. Historia është vendosur si një Festival Garash, qoftë kjo në aeroplanë, anije apo makina. Me një seri eventesh të njohura si “Xtrem Series” të cilat mbajnë dhe qendrën e vëmendjes, ju do të mundoheni të impresiononi audiencën në disiplina të ndryshme të garimit, siç jane street racing, off-road, freestyle dhe pro racing me qëllimin final qe të dalësh i pari në secilën prej tyre.
Thjesht duke parë titullin, “Xtream Series” ti kupton se për çfarë bëhet fjalë në The Crew 2, dhe mbasi ke parë të gjithë tutorial-et apo skenat e prera, del në të njëjtin përfundim me sloganin: “Ne punojmë fortë dhe luajmë fortë”. Gjërat nuk përmirësohen edhe aq shumë, sa më shumë që ti bën progres dhe për më tepër do ta gjeni veten duke thyer kontrollerin në përpjekje për të bërë skip ndonjë nga skenat e animuara që ndonjëherë shfaqen, ku një garues në mënyrë të përsëritur tregon se nuk është vetëm një garë, por një mënyrë të jetuari.
Me një zgjerim të tipeve të eventeve në The Crew 2, ka një varietet të kënaqshëm, i cili të lejon ty të ndryshosh sipas dëshirës vendndodhjen e garës. Më e bukura është se në secilin prej këtyre vendeve ndihesh dhe luan në një mënyrë ndyshe, edhe pse disa prej tyre mund ti keni më të preferuara, është gjithmonë bukur të kthehesh në disa zona jo edhe aq të zakonshme si psh. “monster truck circuts” ose “the aerial races”, të cilat ofrojnë një varietet sfidash. Por nga ana tjetër, është për të ardhur keq që ka kaq pak evente që të lejojne të alternosh midis ajrit, detit dhe tokës.
Në termat e drejtimit të makinës është një përmirësim shumë i madh në krahasim me lojën e mëparshme, e cila të kërkonte të bëje ‘unlock’ një sërë pjesësh për makinat në mëyrë që të ndiheshe mirë kur ecje me shpejtësi të lartë. Kjo nuk do të thotë që pjesa e mbledhjes së pjesëve nuk ekziston këtu, sepse edhe këtu duhet të vazhdosh të mbledhësh pjesë nga më të mirat, në mënyrë që të vazhdosh të mbetesh konkurrues ndërkohë që progreson nëpër listën e eventeve. Për fat të mirë, kur mbaron ndonjë prej eventeve shpërblehesh me disa prej këtyre pjesëve, te cilat mund të shtohen në secilën prej garave për të rritur edhe më tepër performancën tuaj.
Me një shanc për t’i gjetur këto pjesë edhe ne open world, është e qartë se ato kanë si qëllim formimin e një farë sistemi pajisjesh “loot”. Sa më e rrallë të jetë pjesa, aq më i madh është bonusi që merrni. Edhe pse është mirë kur sheh që numrat e performances të rriten, është e vështirë të investosh në një sistem i cili nuk të ofron “upgrade” vizual dhe ka përmirësime kaq të vogla saqë të duhet të mundohesh për të vënë re diferencën.
Duke e përsëritur edhe njëhere, pjesa më e bukur deri tani e “The Crew 2” është open world. Ky prezantim i gjerë i këndshem i USA është një kënaqësi për tu parë. Me hapësira të mëdha të paraqitura, me pamje të mrekullueshme për tu pare, ndërkohë që garon nëpër evente të ndyshme. Kur bën roaming në “open world” ke gjithashtu një numër të madh sfidash, siç është psh. të bësh foto të një pike interesi për të bashkëvepruar, megjithatë këto sfida përfundojnë duke mos qenë edhe aq sfiduese apo interesante për lojtarët.
Ndërkohë që mungesa e aktiviteteve plotësuese është një zhgënjim, përfshirja e një menuje që liston eventet, duke detajuar gjithçka që ti mund të bësh në lojë, qofshin evente apo sfida, përfundon duke e dobësuar impaktin e “open world”. Duke të lejuar të teleportohesh në çfarëdolloj gare, në çfarëdolloj kohe, është e pranueshme përfshirja nga këndvështrimi i një lojtari, duke qenë se loja e parë u kritikua për faktin se të lejonte të udhëtoje shpejt vetëm në zona që i kishe vizituar më parë, por tani do të kesh edhe më pak arsye për të bërë roam me “open world” ndërkohë që hidhesh nga një event në tjetrin.
Me disa probleme tashmë të njohura në këtë version, është acaruese të shohësh ‘Al rubber banding’ gjithashtu te bëjë një rikthim jo të mirëpritur. S’ka rëndësi në cilin event po merrni pjesë, ju do të jeni kundra Al-it, i cili do t´ju qëndojë gjatë gjithë kohës pas. Vetëm në rastet off-road kur keni disa rrugë nga të cilat mund të zgjidhni, bëjeni sa më të lehtë për të krijuar një përparësi të konsiderueshme. Në cdo rast tjetër, një gabim është një veprim përmbyllës për lojën edhe pse ti mund të mos kesh bërë asnjë gabim deri tani në të gjithë lojën, do të humbësh. Ndërkohë në gara më të shkurtra është një bezdisje e vogël që ti japësh kaq shumë vlerë kthesave të fundit, për garat më të gjata mund të arrijë edhe në momente thyerje të controller-it.
Për të shmangur këto momente acaruese, ju mund të luani në secilën nga këto evente në bashkëpunim me lojtarë të tjerë (player-versus-player). Megjithatë, edhe pse loja e mëparshme e kishte këtë opsion, prapë ndihet si një hap mbrapa. Më përpara ju mund të ftonit lojtarë të tjerë që t’ju bëheshin ‘join’ në lojë, por tani nuk ekziston më si opsion. Si përfundim, vetëm nëse keni shokë të cilët e kanë “The Crew 2”, do t’ju duhet të mbështeteni në spamming invites në gjithësecilin lojtar që po luan në atë moment me ju dhe me shpresën që ata do të pranojnë. Nuk është aspak një surprizë që niveli i suksesit të kësaj loje të jetë i ulët dhe kjo bashkë me faktin e të mos pasurit ndonjë arsye të madhe per te bërë roam në “open world” dhe të gjesh lojtarë të tjerë, e bën The Crew 2 të ndihet më shumë si një single player game.
Ndërkohë që duket zhgënjyese ta shohësh The Crew 2 tek bie në të njejtën humnerë si paraardhësja e saj, open world-i i saj vazhdon të mbetet një nga playground-et më impresionuese. Sigurisht, nuk ka arsye për të eksploruar rrjetet e rrugëve jashtë paraqitjes së tyre vizuale, por varieteti i eventeve të ndryshme që nga “garat ajrore që të ngrejnë nervat”, në “garat nga gjiri në gji” do vazhdojnë t’ju mbajnë të mbërthyer.