Control Review

Ka ardhur koha që të flasim për një nga lojërat më të përfolura të momentit dhe ajo është pikërisht loja e rradhës nga Remedy Entertainment, Control. Studion mund ta njihni për punën e saj të mëparëshme në lojëra si Max Payne dhe Quantum Break, por gjithsesi pasi luajtëm Control, mund të themi pa frikë se është një nga lojërat më të mira të saj. Për të gjithë ju që jeni të dhënë pas eksperiencave single-player, Control është diçka që nuk duhet humbur.

Le të fillojmë me faktin që loja është e bukur, por jo e thjeshtë. Ju do të luani në rolin e Jesse, një vajzë e cila prej vitesh është në kërkim të vëllait të saj dhe të misterit që gjendet pas zhdukjes së tij. Ky kërkim e sjell atë në një organizatë të quajtur Federal Bureau of Control, që për thjeshtësi tani e tutje do i referohemi si FBC. FBC gjendet në një godinë të New Yoork-ut të quajtur The Oldest House dhe kjo ndërtesë praktikisht do të shërbejë si mjedisi ku ju do të luani të gjithë lojën.

Çfarë është padyshim pjesa më interesante rreth Control është misteri që e mbulon që në hapat e para të saj. Ju do ta filloni lojën pa ditur asgjë dhe në fakt kjo taktikë është një gjetje nga ana e Remedy që e ka sjellë lojën në nivelin që është. Vetëm duke luajtur dhe duke eksploruar ju do të zbuloni të gjithë historinë derisa në fund të keni krijuar një përfytyrim të plotë të saj.

Pra Jesse ose në këtë rast ju do të futeni në FBC, e cila si rezultat e një sulmi është e infektuar nga një armik i mbinatyrshëm me emrin the Hiss. Kjo shpjegon të gjithë trupat e varur në ajër të njerëzve dhe krijesat e çuditshme në formë tymi që do ju sulmojnë rrugës. Oh po e gjithë loja lidhet me atë elementin e të mbinatyrshmes dhe të superfuqive, por gjithsesi e bën këtë me klas dhe nuk i bën kurrë gjërat bajatë. Personalisht ne na është dukur si një miksim i Stranger Things me Marvel.

Menjëherë pasi ju futeni, falë fuqive telepatike super cool që zotëroni bëheni drejtori i FBC-së, pasi praktikisht personi që ka qenë dikur në krye është vrarë dhe ju jeni e vetmja që mund ta mbajë situatën nën kontroll. Falë pozitës së menjëhershme do të keni një armë që kapet menjëherë pas jush. E veçanta e kësaj arme është që ajo mbushet vetë me municione. Kjo sepse i gjithë sulmi dhe mbrojtja juaj bazohet 100% në fuqitë tuaja.

Koncepti që gjithçka bazohet në fuqitë tuaja ju bën të ndjeheni vërtet në kontroll, (pun intended). Gjithsesi ky kontroll nuk do të ishte i mundur pa realizimin e mirë të mjedisit. Loja nuk është një open world dhe kjo për të mirën e saj. Zhvilluesit kanë ndërtuar një lloj labirinthi arkitektonik brenda ndërtesës ku ti e di se ku do të shkosh, por duhet të vrasësh mendjen se si do të shkosh aty. Nuk do ju gënjejmë do të silleni rrotull për pak kohë dhe në disa momente edhe mund të llasheni komplet duke u përpjekur të orientoheni.

Gjithsesi fuqitë tuaja dhe mjedisi i lojës janë bërë për të qenë me njëri-tjetrin. Që në momentin që hyni brenda dhe filloni hapat e para të eksplorimit mund ta ndjeni këtë përputhje. Çdo gjë ishte tepër realistike dhe kishte shumë elemente ku mund ti vinit në përdorim fuqitë tuaja. Fundja ju i luftoni armiqtë me plumba telekinetikë dhe mobilje që i lëvizni me mendje. Këtu mund të hidhni çfarë të doni, makina fotokopjeje, kazana plehrash, rafte librash, karrike, tavolina, fikëse zjarri… thjesht kap e hidh e ke parasysh.

Gjithsesi diçka që me momente nuk ishte shumë e leverdisshme ishte pjesa e rigjenerimit. Sigurisht që ideja ishte një gjetje shumë e bukur, por herë pas herë në momentet kur të duheshin më shumë mund të ngeleshe pa plumba dhe derisa ato të rigjeneroheshin prapë, kishe vdekur nja pesë herë.

Me kalimin e kohës çdo gjë bën progres në lojë. Sa më shumë të eksploroni, me çdo nivel që të kaloni, aq më afër do të jeni rreth zgjidhjes së pazllës dhe nuk është vetëm historia ajo që ndan këtë element të progresit, por jeni edhe ju. Fuqitë tuaja do të rriten më shumë me kalimin e kohës dhe në fund do e gjeni veten edhe duke fluturuar. Po po, duke fluturuar. Është një fluturim tepër i këndshëm në fakt sepse të mundon pak dhe e bën të ndjehet vërtet sikur po mëson të fluturosh për herë të parë. Edhe arma që keni me kalimin e niveleve do të ofrojë opsine më të komplikuara në aplikimin e saj, të cilat realisht janë të panevojshme, nëse nuk jeni ndonjë fans i çmendur pas teknikave të armëve. Çfarë po përpiqemi të themi është që mund ta mbaroni lojën që me versionin fillestar të armës.

Harta e lojës është e këndshme. Ka një dizajn të mirë dhe ka sfidat e saj që i shpalos herë pas here. Prezenca e Safe Points ishte diçka për tu vlerësuar. Këto të fundit ishin pak a shumë zona brenda lojës ku bëje upgrade items dhe abilities. Në disa momente nuk ishin të pozicionuara në mënyrën më efikase.

Diçka ku do të kapeshim pastaj do të ishin locked areas. Herë rastisje ti gjeje në formën e dyerve të kyçura ose zonave diskrete të organizatës dhe kjo në fakt ishte një gjetje e mirë, sepse përshtatej edhe me tematikën e historisë. Në herë të tjera pastaj, ato paraqiteshin thjesht si zona me infeksion ku ti shkelje dhe vdisje menjëherë. Mendojme se mund te gjenin nje menyre me te mire per ta bere kete.

Përsa i përket grafikave ato janë mbreslënëse. Në fakt grafikat janë aq të mira sa kjo gjë ka sjellë edhe probleme me performancën e lojës në konsola. Ne e luajtëm në PC në settings medium dhe loja nuk ngeci asnjëherë. Ndriçimi është perfekt, kombinimi i ngjyrave është kaq në harmoni dhe sensi i detajeve është aty për ata që i kontrollojnë gjërat nga dy herë.

Së bashku me grafikat edhe audioja nuk linte për të dëshiruar dhe ndërthurej perfekt me mjedisin dhe situatën, duke të dhënë vërtet atë idenë e misterit dhe armikut që të qëndronte mbi kokë. Në fund të Control do të ndjeheni sikur sapo keni kaluar një udhëtim në një thriller psikologjik, por gjithsesi nuk duam tju bëjmë shumë spoil për gjërat që ndodhin më vonë në lojë, sepse ku do të ishte e bukura pastaj.

Animimet e Jesse në skenat e aksionit ishin të realizuara, por te pjesa kur kërcente ndjehej pak sforcuar dhe jo realistike. Gjithsesi në fund ajo fluturon dhe merr një mburojë telekinetike, kështu që besoj se të gjithë mund ta bëjmë një sy qorr aty.

Konkluzion

Siç e thamë edhe në fillim Remedy ka bërë një punë tepër të mirë me Control. Kemi të bëjmë këtu me një lloj single play-eri me të cilin do të uleni dhe nuk do të çoheni më derisa ti keni vajtur deri në fund. Balancimi dhe përputhshmëria e lartë që ekziston mes personazhit dhe mjediseve të lojës është padyshim arma më e fortë që kjo lojë ka.

Control nuk është lloji i lojës që mund ta luash disa herë, por është lloji i lojës që çdo gamer do të donte ta kishte në eksperiencat e tij. Ne na u deshën 6 deri në 7 orë për ta mbaruar, ndaj nëse ndonjë ditë jeni në humor për të mposhtur një krijesë të mbinatyrshme në një ndërtesë të fshehtë qeveritare me aftësitë tuaja telepatike, provoni Control, sepse nuk do të bëheni pishman.