Fell Seal: Arbiter’s Mark, edhe pse është vetëm një lojë e vogël, duket se ka kombinuar më së miri shumë aspekte të strategy RPG në historinë e saj. Ne e luajtëm për rreth 3 orë këtë lojë nga 6 Eyes Studio dhe përshtypjet tona të para janë vërtet të mira. Për një lojë të financuar tërësisht nga fansat në një Kickstarter të suksesshëm, duhet vërtet të vlerësohet përpjekja e kryer nga kjo studio, për të cilën kjo është loja e tyre e parë e zhvilluar për publikun e gjërë. Loja mund të blihet në Steam për 21.49 Euro.
Në Fell Seal: Arbiter’s Mark, para shumë shekujsh, bota sundohej nga një përbindësh i quajtur The Maw (Nofulla). Pas shumë vitesh të shtypur nga The Maw, 7 luftëtarë u ngritën për t’i bërë ballë përbindëshit. Pas mposhtjes së tij, ata fituan fuqi të fuqishme e të mistershme, të cilët i kthyen ata në Immortals (Të Pavdekshëm). Për të ndaluar një tjetër shkatërrim të këtyre përmasave, ata krijuan Këshillin e të Pavdekshmëve, për të ruajtur rregullin dhe stabilitetin në të gjithë botën. Megjithatë, Të Pavdekshmit ishin të paktë, ndaj ata janë të varur nga agjentët e tyre të vdekshëm të quajtur Arbiters, të cilët janë krahu I djathtë i Të Pavdekshmëve e përballen me problemet e përditshme në botë. Fjala e Arbiters është ligj. Loja fillon kur një Arbiter, e quajtur Kyrie zbulon rastësisht se korrupsioni ka pushtuar rradhët e tyre dhe është në dorën e grupit të saj për të ndaluar përhapjen e këtij fenomeni po aq shkatërrues sa The Maw.
Në fakt, historia është mjaft mbresëlënëse, e thjeshtë e në të njëjtën kohë mund të idenfitikohemi mjaft lehtë, sidomos në një vend si yni. Në orët e para, shikojmë se historia progreson mjaft shpejt e pa pritur e pa kujtuar je futur në brendësi të lojës. Në të njëjtën mënyrë zhvillohen edhe personazhet. Nëpërmjet dialogut kuptojmë fare lehtë personalitetin e secilit prej tyre, ku Kyrie kuptohet menjëherë që përfaqëson personazhin tipik që lufton për drejtësi në rradhët e Arbiters e ndërkohë Alphonse paraqet personazhin arrogant, i cili mbështetet tërësisht mbi paranë për të zgjidhur problemet e tij e në fillimet e lojës duket se është ai antagonisti kryesor i saj. Mënyra si degëzohet historia është gjithashtu mjaft interesante, duke na dhënë mundësi të zbulojmë më shumë mbi të shkuarën dhe karakterin e personazheve, siç ndodh dhe me Anadine në fillim të lojës.
Për një lojë të vogël si Fell Seal: Arbiter’s Mark, gameplay i saj është mjaft mirë i zhvilluar. Pa nisur ende lojën, na jepet mundësia të zgjedhim me detaje vështirësinë e lojës. Në vend të zgjedhjeve si Easy, Medium dhe Hard, na jepet mundësia të zgjedhim midis 4 tipareve të caktuara vetë loja, por secili mund të krijojë dhe vështirësinë e tij, për t’ju përshtatur preferencave vetjake. Opsionet janë të pafundme. Më pas, kur futemi në lojë, përballemi me një eksperiencë tipike nga një JRPG strategjik. Përballjet e para janë të ndërtuara në formën e tutorials, e ndërkohë që përballë nesh shpaloset historia e lojës, kemi mundësi edhe të mësojmë si t’a luajmë atë. Le të themi se gameplay në vetvete është i veçantë: si një tactical RPG, kemi të bëjmë me 1 gameplay i cili është pak më ndryshe nga ato që shohim në lojëra të tjera, e si rrjedhojë, Fell Seal: Arbiter’s Mark nuk është e përshtatshme për të gjithë lojtarët. Le të themi se loja është e ngjashme me një ndeshje shahu, ku çdo lëvizje ka rëndësinë e saj dhe duhet gjithmonë të mendosh në të ardhmen. Në fakt, dhe në nivelet e lehta të vështirësisë, m’u desh t’i përsërisja disa herë disa prej niveleve (mbase unë thjesht jam i paaftë). Edhe pse gameplay në përgjithësi është i rafinuar, user interface (ndërfaqja e lojës) është problemi më i madh i saj. Rradha e veprimeve mund të ishte pak më e qartë dhe ndodh shpesh që gjatë betejave të humbasësh sensin e rradhës. Gjithashtu, kontrollet e lojës janë pak të ngatërruara edhe pse vetë zhvilluesit e lojës rekomandojnë që ajo të luhet me controller, gjë që edhe unë do t’a rekomandoja. Veçoria e cila më la më shumë përshtypje ishte krijimi i luftëtarëve të tu, të cilët mund të personalizoheshin deri në detajet më të vogla, duke ju dhënë mundësinë të krijoni një luftëtar që mund t’a quani vërtet tuajin.
Grafikat e lojës janë veçoria më interesante e saj. Për një lojë të zhvilluar nga një studio kaq e vogël, grafikat janë vërtet impresionuese. Përshtypje lë fakti se si është bërë dallimi me trupave armiq e kundërshtarë, ku armiqtë kanë gjithmonë nuanca të kuqe në veshjet e tyre dhe mund të dallohen lehtë me një të parë të vetme. Terrenet dhe mjediset janë të mahnitës, ku secili ka veçoritë e tij tipike. Nga barërat e gjatë e deri tek qytetet e asaj kohe, vetë mjediset të bëjnë të futesh fare lehtë në brendësi të lojës. Në fillim, mund të duket pak bezdisës fakti që kundërshtarët mund të fshihen prapa pengesave të mjedisit, por elementi strategjik që vjen nëpërmjet kësaj veçorie e bën lojën edhe më sfiduese. Por, ai që i bën vërtet mbresëlënëse grafikat e lojës e të lë me gojë hapur është fakti se ato janë të gjithë të vizatuara me dorë. Kjo e bën secilin prej mjediseve edhe më të gjallë dhe i jep atij pak frymë njërëzore, jo vetëm si diçka e krijuar nga një kompjuter.
Efektet audio janë ato ku loja çalon më së shumti. Edhe pse është veçori e zhanrit, fakti që mungojnë aktorët e zërit për dialogët e personazheve është deri diku zhgënjyer për këtë gjeneratë lojërash. Edhe soundtrack-u i lojës, edhe pse i përshtatet mjaft mirë tematikës fantastike-steampunk të lojës, përsëritet shpesh dhe bëhet i mërzitshëm pas pak kohës. Në përgjithësi, muzika nuk të lë asnjë përshtypje afatgjatë.
Konkluzion
Si përfundim, Fell Seal: Arbiter’s Mark është vërtet një lojë e mirë. Si një pasardhës shpirtëror i Final Fantasy Tactics, ajo e bën më së miri punën e saj me një gameplay tërheqës e gjithëpërfshirës e një histori mjaft interesante. Grafikat janë vërtet mbresëlënëse dhe edhe pse loja ka problematikat e saj, ja vlen vërtet të provohet nga fansa të këtij zhanri, ndërsa për të tjerët ajo mund të mos i tërheqi menjëherë. Megjithatë, jepini një shans.