Metoda e re e transferimit të data ndan sinjalet në gjatësi vale të ndryshme
Ne nuk mund të theksojmë sa shpejt është kjo shpejtësi transmetimi. Eshtë gati dyfishi i rekordit të mëparshëm prej 178 Tb / s, i cili ishte vendosur në vitin 2020. Dhe është shtatë herë më shpejt se rekordi i mëparshëm prej 44.2 Tb / s, vendosur me një çip fotonik eksperimental. Vetë NASA përdor një shpejtësi relativisht primitive prej 400 Gb / s, dhe rekordi i ri ngrihet dukshëm shumë më i lartë se sa mund të përdorin konsumatorët e zakonshëm (më i shpejti prej të cilave shkon me 10 Gb / s për lidhjet e internetit në shtëpi).
Sikur nuk ka asnjë kufizim për këtë arritje monumentale, rekordi u krye me infrastrukturën me fibra optike që tashmë ekziston (por me disa shtesa të përparuara). Ekipi hulumtues përdori katër “bërthama”, të cilat janë tuba qelqi të vendosura brenda fibrave që transmetojnë të dhënat, në vend të bërthamës standarde konvencionale. Sinjalet më pas ndahen në disa gjatësi vale të dërguara në të njëjtën kohë, duke përdorur një teknikë të njohur si multipleksimi i ndarjes së gjatësisë së valës (WDM). Për të kryer më shumë të dhëna, studiuesit përdorën një “bandë” të tretë që përdoret rrallë, duke zgjatur distancën përmes disa teknologjive optike të amplifikimit.
Sistemi i ri fillon procesin e transmetimit me një lazer krehër 552-kanalësh të shkrepur në gjatësi vale të ndryshme. Kjo më pas dërgohet përmes modulimit të polarizimit të dyfishtë, i tillë që disa gjatësi vale të shkojnë para të tjerëve, për të gjeneruar sekuenca të shumta sinjali – secila prej të cilave nga ana tjetër drejtohet në një nga katër bërthamat brenda fibrave optike. Të dhënat e transmetuara përmes këtij sistemi lëvizin nëpër 43.5 milje (70 km) të fibrave optike, derisa të godasin amplifikatorët optikë për të rritur sinjalin për udhëtimin e tij të gjatë. Por ka edhe më shumë kompleksitet: Sinjali kalon përmes dy llojeve të reja të amplifikatorëve të fibrave, njëri i dopifikuar në tulium, tjetri në erbium, para se të vazhdojë rrugën e tij, në një proces konvencional të quajtur përforcim Raman.
Pas kësaj, sekuencat e sinjalit dërgohen në një segment tjetër të fibrave optike, dhe më pas i gjithë procesi përsëritet, duke u mundësuar studiuesve të dërgojnë të dhëna në një distancë marramendëse prej 1,864,7 milje (3,001 km). Ç’është më e rëndësishmja, fibra optike me katër bërthama të reja ka të njëjtin diametër si një fibër konvencionale me një bërthamë, duke mbështetur veshjen mbrojtëse rreth saj. Me fjalë të tjera, integrimi i metodës së re në infrastrukturën ekzistuese do të jetë shumë më i thjeshtë sesa rregullimet e tjera teknologjike në sistemet e informacionit shoqëror.
Kjo është ajo që e bën rekordin e ri të shpejtësisë së transferimit të data të shkëlqejë me të vërtetë. Jo vetëm që studiuesit në Japoni kanë thyer rekordin e vitit 2020, por ata e kanë bërë këtë me një metodë të re inxhinierike të aftë të integrohet në infrastrukturën e fibrave optike moderne me përpjekje minimale. Ne jemi pranë një epoke ku interneti i 2010 dhe fillimi i viteve 2020 do të duket barbar për krahasim, për sa i përket shpejtësisë së sinjalit dhe transferimit të data. Eshtë një kohë emocionuese për të qenë gjallë.